Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 88 (87) /wg BT wyd. 4/
1 Pieśń. Psalm. Synów Koracha. Kierownikowi chóru. Według [melodii] «Machalat» śpiewać. Pieśń pouczająca. Hemana Ezrachity.
2 Panie, mój Boże,
za dnia wołam,
nocą się żalę przed Tobą.
3 Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa,
nakłoń swego ucha na moje wołanie!
4 Bo dusza moja jest nasycona nieszczęściami,
a życie moje zbliża się do Szeolu.
5 Zaliczają mnie do tych, co schodzą do grobu,
stałem się podobny do męża bezsilnego.
6 Moje posłanie jest między zmarłymi,
tak jak zabitych, którzy leżą w grobie,
o których już nie pamiętasz,
którzy wypadli z Twojej ręki.
7 Umieściłeś mię w dole głębokim,
w ciemnościach, w przepaści.
8 Ciąży nade mną Twoje oburzenie.
Sprawiłeś, że wszystkie twe fale mnie dosięgły.
9 Oddaliłeś ode mnie moich znajomych,
uczyniłeś mnie dla nich ohydnym,
jestem zamknięty, bez wyjścia.
10 Moje oko słabnie od nieszczęścia,
codziennie wołam do Ciebie, Panie,
do Ciebie ręce wyciągam.
11 Czy dla cieniów czynisz cuda?
Czy zmarli wstaną i będą Cię sławić?
12 Czy to w grobie się opowiada o Twojej łasce,
a w Szeolu o Twojej wierności?
13 Czy Twoje cuda ukazują się w ciemnościach,
a sprawiedliwość Twoja w ziemi zapomnienia?
14 Ja zaś, o Panie, wołam do Ciebie
i rano modlitwa moja niech do Ciebie dotrze.
15 Czemu odrzucasz mię, Panie,
ukrywasz oblicze swoje przede mną?
16 Ja jestem biedny i od dzieciństwa na progu śmierci,
dźwigałem grozę Twoją i mdlałem.
17 Nade mną przeszły Twe gniewy
i zgubiły mnie Twoje groźby.
18 Otaczają mnie nieustannie jak woda;
okrążają mnie wszystkie naraz.
19 Odsunąłeś ode mnie przyjaciół i towarzyszy:
domownikami moimi stały się ciemności.
Nocą się żalę przed Tobą. Psalm 88 to jeden z rzadkich psalmów błagalnych, w których od pierwszego do ostatniego wersetu wybrzmiewa dramatyczna sytuacja proszącego. Nie ma tu wzmianki o wysłuchaniu błagania, nie pojawia się też wyraźne wyznanie ufności w pomoc Boga. O tej nadziei świadczy jedynie to, że psalmista zwraca się w swym błaganiu do Pana. To przykład wytrwałej modlitwy, dniem i nocą, ale przede wszystkim nieugiętej, bo w „ciemnościach” długotrwałego nieszczęścia, które dotknęło go już od dzieciństwa.
Dusza moja nasycona jest nieszczęściami. Psalm zawiera liczne wyrażenia opisujące bardzo trudną sytuację człowieka znajdującego się w zagrożeniu śmiercią. Nasycenie duszy nieszczęściami wyraża ich ogrom. Zbliżanie się do Szeolu, biblijnej krainy zmarłych, wskazuje na bliskość śmierci. Psalmista nie zna jeszcze nadziei zmartwychwstania umarłych, która powoli dojrzewała w okresie Starego Testamentu. Jego posłanie znajduje się między zmarłymi, bo jest już blisko śmierci, albo chroni się w grobowcach, jak to czynili często trędowaci zmuszeni do życia poza społecznością. Poczucie odrzucenia przez Boga, przyjaciół i znajomych dopełnia miarę życiowej tragedii.
O Panie, wołam do ciebie. Pomimo tak tragicznego losu, na ustach psalmisty nie pojawia się przeklinanie własnego życia (zob. Hb 3), innych ludzi, a tym bardziej Boga. Do końca pokłada nadzieję w miłosierdziu Pana, wierzy „pomimo wszystko”.
Panie Boże, wejrzyj na modlitwę tych, którzy pokornie przyjmują brzemię krzyża swego cierpienia, i okaż im swoje miłosierdzie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM