Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 149 /wg BT wyd. 4/
1 Alleluja.
Śpiewajcie pieśń nową Panu;
chwała Jego [niech zabrzmi] w zgromadzeniu świętych.
2 Niech Izrael się cieszy swym Stwórcą,
niech synowie Syjonu radują się swym Królem.
3 Niech chwalą Jego imię wśród tańców,
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
4 Bo Pan w ludzie swoim ma upodobanie
i zdobi pokornych zwycięstwem.
5 Niech się weselą święci wśród chwały,
niech się cieszą na swoich sofach!
6 Niech chwała Boża będzie w ich ustach,
a miecze obosieczne w ich ręku:
7 aby dokonać pomsty wśród pogan
i karania pośród narodów;
8 aby ich królów zakuć w kajdany,
a dostojników w żelazne łańcuchy;
9 by wypełnić na nich pisany wyrok:
to jest chwałą wszystkich Jego świętych.
Alleluja.
Alleluja. Śpiewajcie pieśń nową Panu. W odróżnieniu od Psalmu 148, gdzie wezwanie do wielbienia Boga miało charakter uniwersalny i kosmiczny, w Psalmie 149 jest ono kierowane do wspólnoty ludu Izraela zgromadzonej w miejscu świętym, na Syjonie w Jerozolimie. Określenie „pieśń nowa”, podobnie jak w Iz 42,10, wskazuje na „nowy” czas – wybawienia Izraela, dzięki potędze
i miłosierdziu Boga, któremu należna jest chwała i dziękczynienie. Dla wyzwolonego i powracającego z niewoli babilońskiej ludu był to czas, w którym odradzał się on do nowego życia, był niejako „stwarzany” przez Boga. W Nim też uznają swego Króla i podkreślają Jego szczególne upodobanie w narodzie Izraela. Wybrał go przecież spośród wszystkich ludów. Ten naród został wypróbowany wśród trudnych doświadczeń, została sprawdzona jego wierność, pokora i zaufanie Bogu. Także i nowy lud Boży na drogach swej wiary poddawany jest próbom i doświadczeniom, aż dopełni się historia zbawienia.
A miecze obosieczne w ich ręku. Druga część Psalmu zapowiada wykonanie kary nad narodami jako dopełnienie sprawiedliwości Bożej i wypełnienie wielu prorockich zapowiedzi. Dla uczniów Jezusa, pamiętających Jego przestrogę przed używaniem miecza i wezwanie do miłości nieprzyjaciół, z pewnością nie jest to tekst, którym można się łatwo modlić. Jednak i Kościół odczytuje w Apokalipsie opis zagłady narodów (zob. Ap 19,11nn), który zapowiada ostateczne zwycięstwo Boga i jego panowanie w pokoju na wieki. Autorzy natchnieni posługują się obrazami orężnej walki, ale wierzymy, że Pan poprzez samo objawienie się u końca czasów położy kres wojnom, a wszyscy przeciwnicy ludu Bożego zostaną pokonani i poddani Bożemu sądowi. Codziennie Kościół z nadzieją modli się: „Przyjdź Królestwo Twoje, Panie!”
Boże, Królu Pokoju, niech ustaną wszystkie wojny, konflikty i spory pomiędzy ludźmi, Twoimi dziećmi, niech zapanuje pokój i wszystkie narody niech zgodnie Cię wielbią. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
o. Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM