Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 138 (137) /wg BT wyd. 4/
1 Dawidowy.
Będę Cię sławił, <Panie>, z całego mego serca,
<bo usłyszałeś słowa ust moich>:
będę śpiewał Ci wobec aniołów.
2 Oddam Ci pokłon ku Twemu świętemu przybytkowi.
I będę dziękował Twemu imieniu
za łaskę Twoją i wierność,
bo wywyższyłeś ponad wszystko
Twoje imię i obietnicę.
3 Kiedym Cię wzywał, wysłuchałeś mnie,
pomnożyłeś siłę mej duszy.
4 Wszyscy królowie ziemi będą Ci dziękować, Panie,
gdy posłyszą słowa ust Twoich;
5 i będą opiewać drogi Pańskie:
«Prawdziwie, chwała Pańska jest wielka».
6 Prawdziwie, Pan jest wzniosły i patrzy łaskawie na pokornego,
pyszałka zaś dostrzega z daleka.
7 Gdy chodzę wśród utrapienia,
Ty zapewniasz mi życie,
wbrew gniewowi mych wrogów;
wyciągasz swą rękę,
Twoja prawica mnie wybawia.
8 Pan za mnie [wszystkiego] dokona.
Panie, na wieki trwa Twoja łaska,
nie porzucaj dzieła rąk Twoich!
Będę Cię sławił, <Panie>. Psalmista pragnie wysławiać Boga i jego żarliwość udziela się każdemu modlącemu się tym psalmem. Zachęca, by wysławiać Pana „z całego serca”, by śpiewać ku Jego chwale „wobec aniołów”, niejako łącząc się z niebieskimi chórami, i tu na ziemi oddawać pokłon wobec znaku Jego obecności, jakim jest świątynia.
Będę dziękował Twemu imieniu za łaskę Twoją. Dziękczynny charakter tej modlitwy jest wyraźnie widoczny. Ma ona miejsce w świątyni. Podany jest motyw dziękczynienia: „kiedym Cię wzywał, wysłuchałeś mnie, pomnożyłeś siłę mej duszy” (w.3). Psalmista zauważa także, że wszyscy królowie złożą Bogu dziękczynienie, gdy usłyszą Jego słowo. W kontekście historii króla Dawida to słowo i zrealizowanie Bożej obietnicy dotyczy opieki nad Bożym pomazańcem i jego potomka na królewskim tronie w Jerozolimie (Salomon).
Ty zapewniasz mi życie. Psalmista ponownie wraca do opisu motywów dziękczynienia. Wyznaje, że Pan przychodzi mu z pomocą i wybawia jego życie z rąk wrogów. Okazuje się łaskawy, mocny i sprawiedliwy, ponieważ wysłuchuje modlitwy pokornego, a karze pyszałka. Psalmista doświadcza zawsze Jego pomocy i daje temu świadectwo w swojej modlitwie.
Boże, z całego serca wysławiamy Twoją dobroć i opatrzność, bo Ty nieustanie czuwasz nad swoim Kościołem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
o. Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM