Psalm 137 (136) /wg BT wyd. 4/

Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)


Psalm 137 (136)  /wg BT wyd. 4/

1 Nad rzekami Babilonu –

tam myśmy siedzieli i płakali,

kiedyśmy wspominali Syjon.  

2 Na topolach tamtej krainy

zawiesiliśmy nasze harfy.  

3 Bo tam żądali od nas

pieśni ci, którzy nas uprowadzili,

pieśni radości ci, którzy nas uciskali:

«Zaśpiewajcie nam

jakąś z pieśni syjońskich!»  

4 Jakże możemy śpiewać

pieśń Pańską

w obcej krainie?  

5 Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie,

niech uschnie moja prawica!  

6 Niech język mi przyschnie do podniebienia,

jeśli nie będę pamiętał o tobie,

jeśli nie postawię Jeruzalem

ponad największą moją radość.  

 

7 Przypomnij, Panie,

synom Edomu,

dzień Jeruzalem,

kiedy oni mówili: «Burzcie, burzcie –

aż do jej fundamentów!»  

8 Córo Babilonu, niszczycielko,

szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło,

jakie nam wyrządziłaś!  

9 Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije

o skałę twoje dzieci.

 

Nad rzekami Babilonu. Tymi słowami rozpoczyna się jeden z najbardziej rozpoznawalnych psalmów. Lamentacja judzkich wygnańców uprowadzonych w VI wieku przed Chr. do babilońskiej niewoli w wyniku najazdów, które doprowadziły do zniszczenia królestwa Judzkiego, jego stolicy Jerozolimy i znajdującej się w niej świątyni Pańskiej. Na pamiątkę tych wydarzeń przez wiele lat, aż do czasu odbudowy miasta i świątyni, obchodzono dni postu i pokuty (zob. Zach 8,19). Wygnańcy płaczą wspominając Syjon. Płyną łzy boleści, tęsknoty, upokorzenia. Udrękę duszy powiększa gruboskórność ciemiężycieli, którzy żądają od nich radosnych pieśni syjońskich.

Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie? Zaśpiewać pieśń Pana w ziemi niewoli oznaczało zdradę wiary ojców, która w Jerozolimie wskazywała jedynie godziwe miejsce kultu Boga. Obca ziemia uważana była za „nieczystą”. Zaśpiewać radosną pieśń w ziemi wygnania znaczyło zdradzić rodzinne miasto, Miasto Święte Jeruzalem. Dlatego psalmista uroczyście przyrzeka pamiętać zawsze o Jerozolimie i nie przedkładać osobistego szczęścia ponad los Miasta Świętego i to, co jego tytuł oznacza: wiarę i kult Boga Jahwe, Prawo i tradycję, miłość ojczystej ziemi i swego ludu.

Córo Babilonu, niszczycielko. Trzecią część tego psalmu (ww. 7-9) opuszczamy w modlitwie liturgicznej Kościoła, ponieważ tekst ten zawiera złorzeczenia pod adresem Babilończyków
i Edomitów, którzy zdobyli i zniszczyli Jerozolimę. Pokonani i zhańbieni wołali do Boga o pomstę
i błogosławili tym, przez ręce których Pan dokona „odwetu” na ich nieprzyjaciołach. W tym błaganiu wybrzmiewa starotestamentalne poczucie sprawiedliwości i moralności. Wprawdzie Chrystus wezwał swych uczniów do miłości nieprzyjaciół, ale jakże trudno wobec bestialskiego prześladowania zrezygnować z odwetu i zdobyć się na akt przebaczenia.

Panie Jezu, który płakałeś nad Jerozolimą, zapowiadając jej zniszczenie, i przebaczyłeś
z Krzyża swoim oprawcom, umocnij swój Kościół pośród prześladowań. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

o. Michał Baranowski OFMConv

O autorze

o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.

Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.

o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB


Poprzednie rozważania:

Psalm 137

Psalm 136

Psalm 135

Psalm 134

Psalm 133

Psalm 132

Psalm 131

Psalm 130

Psalm 129

Psalm 128

Psalm 127

Psalm 126

Psalm 125

Psalm 124

Psalm 123

Psalm 122

Psalm 121

Psalm 120

Psalm 119 153-176 finis

Psalm 119 137-152

Psalm 119 121-136

Psalm 119 105-120

Psalm 119 89-104

Psalm 119 73-88

Psalm 119 57-72

Psalm 119 32-56

Psalm-119 17-32

Psalm-119 1-16

Psalm 118

Psalm 117

Psalm 116

Psalm 115

Psalm 114

Psalm 113

Psalm 112

Psalm 111

Psalm 110

Psalm 109

Psalm 108

Psalm 107

Psalm 106

Psalm 105

Psalm 104

Psalm 103

Psalm 102

Psalm 101

Psalm 100

Psalm 99

Psalm 98

Psalm 97

Psalm 96

Psalm 95

Psalm 94

Psalm 93

Psalm 92

Psalm 91

Psalm 90

Psalm 89

Psalm 88

Psalm 87

Psalm 86

Psalm 85

Psalm 84

Psalm 83

Psalm 82

Psalm 81

Psalm 80

Psalm 79

Psalm 78_cz.2

Psalm 78_cz1 (1)

Psalm 77

Psalm 76

Psalm 75

Psalm 74

Psalm 73

Psalm 72

Psalm 71

Psalm 70

Psalm 69

Psalm 68

Psalm 67

Psalm 66

Psalm 65

Psalm 64

Psalm 63

Psalm 62

Psalm 61

Psalm 60

Psalm 59

Psalm 58

Psalm 57

Psalm 56

Psalm 55

Psalm 54

Psalm 53

Psalm 52

Psalm 51

Psalm 50

Psalm 49

Psalm 48

Psalm 47

Psalm 46

Psalm 45

Psalm 44

Psalmy 42 i 43

Psalm 41

Psalm 40

Psalm 39

Psalm 38

Psalm 37

Psalm 36

Psalm 35

Psalm 34

Psalm 33

Psalm 32

Psalm 31

Psalm 30

Psalm 29

Psalm 28

Psalm 27

Psalm 26

Psalm 25

Psalm 24

Psalm 23

Komentarze  S. M. Judyta Pudełko PDDM

Psalm_22

Psalm_21

Psalm_20

Psalm_19

Psalm_18

Psalm_17

Psalm_16

Psalm_15

Psalm_14

Psalm_13

Psalm_12

Psalm_11

Psalm_10

Psalm_9

Psalm_8

Psalm_7

Psalm_6

Psalm_5

Psalm_4

Psalm_3

Psalm_2

Psalm_1