Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 134 (133) /wg BT wyd. 4/
1 Pieśń stopni.
Oto błogosławcie Pana,
wszyscy słudzy Pańscy,
którzy trwacie nocami w domu Pańskim.
2 Wznieście ręce wasze ku Miejscu Świętemu
i błogosławcie Pana!
3 Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu,
Ten, który uczynił niebo i ziemię!
Oto błogosławcie Pana. Dwukrotnie w Psalmie 134 Psalmista wzywa do „błogosławienia” Pana. W Psałterzu znane jest podobne wezwanie skierowane do samego siebie: „Błogosław, duszo moja, Pana” (Ps 103,1; 104,1). „Błogosławić” oznacza w tym przypadku tyle, co „uwielbiać”, wyznawać Jego wielkość, moc i majestat, dobroć i miłosierdzie. Takie znaczenie potwierdza wezwanie do wznoszenia rąk w geście uwielbienia i adoracji (Ps 134,2a). Psalm rozpoczyna się zatem zaproszeniem do modlitwy uwielbienia, do hymnu na cześć Boga.
Którzy trwacie nocami w domu Pańskim. Psalmista zwraca się przede wszystkim do kapłanów i lewitów, którzy ze względu na służbę w świątyni, przebywali w niej także w nocy (zob. 1Krn 9,26n.33). Do nich należało między innymi, aby „ofiara całopalna była na palenisku, na ołtarzu całą noc aż do rana, a ogień ołtarza na nim płonął” (Kpł 6,2c). Poza nocnym czuwaniem Żydów
w święto Paschy, w Starym Testamencie nie mamy wzmianki o praktyce wspólnych nocnych czuwań. Natomiast w Nowym Testamencie wspomina się przede wszystkim, że Pan Jezus miał zwyczaj modlić się w nocy (zob. Łk 6,12; 9,28nn; 22,39; Mk 6,46nn). Św. Łukasz Ewangelista napisał o prorokini Annie, że „nie rozstawała się ze świątynią służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą” (Łk 2,37b). Można więc przypuszczać, że zaproszenie Psalmisty mogło obejmować także pielgrzymów
i wiernych mieszkających w Jerozolimie, zachęcając do nocnego modlitewnego czuwania.
Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu. Nocne czuwanie kapłanów łączyło się z udzieleniem błogosławieństwa, a właściwie modlitwą o to, by Pan go udzielił swojemu ludowi. To błogosławieństwo zapewnia bowiem życie i bezpieczeństwo podczas nocnego odpoczynku. „Nieustanna” modlitwa w Jerozolimie była jak owa całopalna ofiara obecna na ołtarzu Pana dzień
i noc. Wprawdzie dzisiaj Kościół modli się „nieustannie” dzięki wspólnotom i wiernym rozsianym po całym świecie, to zachęca nas także do podejmowania nocnego czuwania i modlitwy.
Panie Boże, niech wznosi się ku Tobie nieustannie nasze uwielbienie, i niech Cię wysławia życie Twoich wiernych, odkupionych przez twego Syna, Jezusa Chrystusa. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
o. Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM