Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 130 (129) /wg BT wyd. 4/
1 Pieśń stopni.
Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,
2 o Panie, słuchaj głosu mego!
Nakłoń swoich uszu
ku głośnemu błaganiu mojemu!
3 Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?
4 Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby Cię otaczano bojaźnią.
5 W Panu pokładam nadzieję,
nadzieję żywi moja dusza:
oczekuję na Twe słowo.
6 Dusza moja oczekuje Pana
bardziej niż strażnicy świtu,
<bardziej niż strażnicy świtu>.
7 Niech Izrael wygląda Pana.
U Pana bowiem jest łaskawość
i obfite u Niego odkupienie.
8 On odkupi Izraela
ze wszystkich jego grzechów.
Z głębokości wołam do Ciebie, Panie. To jeden z najbardziej rozpoznawalnych tekstów rozpoczynających psalmy Psałterza. Żarliwa modlitwa, przemawiająca do wyobraźni i uczuć. Psalmista zaledwie jednym wyrażeniem („z głębokości”, por. Ps 69,2) określa swoją bardzo ciężką sytuację, aby od razu przejść do usilnego błagania o ratunek i prośby o wysłuchanie (ww.1-2).
Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie. Psalmista przechodząc do rozważenia tej kwestii pośrednio wyznaje to, co w innych psalmach bywa wyraźnie wypowiedziane, iż uznaje on swoją winę jako powód nieszczęścia, które go spotyka jako kara za grzech. Ośmiela się prosić o ratunek, bo jest przekonany, że Bóg udziela przebaczenia grzechów. Dlatego w następnych wersetach psalmu wyznaje swą nadzieję w Panu i wytężone oczekiwanie na Jego zbawcze działanie. Ono przewyższa oczekiwanie strażników nocnych oczekujących na świt, który położy kres trudowi ich czuwania.
Niech Izrael wygląda Pana. Psalmista zwraca się do ludu Izraela, zgromadzonego w świątyni w ramach pielgrzymowania, i wzywa go do ufności w Panu. Opisuje Boga jako Tego, który jest pełen łaskawości (hesed) i skłonny do przebaczenia. Zapewnia, że Pan wybawi Izraela, przy czym akcent postawiony jest na wybawienie („odkupienie”) z grzechów, jako konieczny warunek zbawczego działania Boga. To w Synu Bożym, Jezusie Chrystusie, spełniła się ostatecznie ta starotestamentalna nadzieja modlącego się ludu Izraela.
Dziękujemy Tobie, wszechmogący Boże, że w swej niezmierzonej łaskawości, odkupiłeś nas ze wszystkich naszych grzechów przez ofiarę swojego Syna. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
o. Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM