Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 126 (125) /wg BT wyd. 4/
1 Pieśń stopni.
Gdy Pan odmienił los Syjonu,
byliśmy jak we śnie.
2 Wtedy usta nasze były pełne śmiechu,
a język wołał pełen radości.
Wtedy mówiono między poganami:
«Wielkodusznie postąpił z nimi Pan!»
3 Wielkodusznie postąpił Pan z nami:
staliśmy się radośni.
4 Odmień nasz los, o Panie,
jak strumienie w [ziemi] Negeb.
5 Którzy we łzach sieją,
żąć będą w radości.
6 Postępują naprzód wśród płaczu,
niosąc ziarno na zasiew:
Z powrotem przychodzą wśród radości,
przynosząc swoje snopy.
Gdy Pan odmienił los Syjonu, byliśmy jak we śnie. W ten sposób psalmista wspomina zakończenie okresu niewoli babilońskiej Izraela, co umożliwiło powrót wielu wygnańców do ojczyzny
i podjęcie odbudowy zburzonej świątyni i Jerozolimy. Podkreśla uczucie radości, jakie temu towarzyszyło. Radość była znakiem wybawienia, które wydawało się tylko marzeniem sennym, a oto Bóg tego dokonał. Odmieniony „los Syjonu” był nie tylko dla Izraela, lecz także dla innych narodów, zwłaszcza jego sąsiadów, znakiem Bożej mocy i wielkoduszności.
Radosny poranek wielkanocny, który nastąpił po piątku męki i śmierci Chrystusa, to początek historii nowego Ludu Bożego, w której wielokrotnie Bóg okazywał swoją wielkoduszność i odmieniał dramatyczny los swych wiernych. Te słowa psalmu zachęcają do wspomnienia z wdzięcznością wielkich dzieł Bożych w dziejach osobistych, rodzinnych i Kościoła naszych przodków.
Odmień nasz los, o Panie. To jedno wezwanie tego psalmu sugeruje, że w życiu modlącego się Izraela chwila obecna pozbawiona jest jednak radości wspominanej przeszłości. Powrót do zniszczonego kraju i odbudowa wiązały się z wieloma trudami, wyrzeczeniami i przeciwnościami. Radość zniknęła z twarzy i ust. To wołanie do Pana jest modlitwą o Jego pomoc, o dodanie otuchy
w zwątpieniu, o siły i wytrwałość do dalszej pracy, o nadzieję lepszego jutra.
Którzy we łzach sieją, żąć będą w radości. Psalmista przypomina chyba znane ludowe powiedzenie i poszerza jego zwięzły zapis w następnym wierszu, by dodać swemu ludowi nadziei. Oto obraz rolnika, który w trudzie pracy, a nawet może często przymierając głodem, zaoszczędza ziarno na zasiew i pracuje ciężko na roli, doświadcza potem radości obfitego plonu podczas żniw.
Panie Boże „wielkoduszny”, odmień los prześladowanego dzisiaj Twojego ludu i przywróć mu radość pokoju i godnego życia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
o. Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM