Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 119 (118), 57-72 (Chet-Tet) /wg BT wyd. 4/
Chet
57 Moim działem jest Pan – mówię,
by zachować Twoje słowa.
58 Z całego serca dbam o przychylność Twojego oblicza,
zmiłuj się nade mną według swej obietnicy!
59 Rozważam moje drogi
i zwracam stopy do Twoich napomnień.
60 Śpieszyłem bez ociągania,
by przestrzegać Twoich przykazań.
61 Oplotły mię więzy grzeszników:
nie zapomniałem o Twoim Prawie.
62 Wstaję o północy,
aby Cię wielbić
za słuszne Twoje wyroki.
63 Jestem przyjacielem
wszystkich, którzy się boją Ciebie,
co strzegą Twych postanowień.
64 Twoja łaska, Panie,
napełnia ziemię:
naucz mnie Twoich ustaw!
Tet
65 Wyświadczyłeś dobro swojemu słudze
zgodnie z Twoim słowem, Panie!
66 Naucz mię zrozumienia i umiejętności,
bo ufam Twoim przykazaniom.
67 Błądziłem, zanim przyszło utrapienie;
teraz jednak strzegę Twej mowy.
68 Dobry jesteś i dobrze czynisz;
naucz mię Twoich ustaw!
69 Zuchwali knują przeciw mnie podstępy,
ja całym sercem strzegę Twych postanowień.
70 Otępiało ich serce opasłe,
a ja znajduję rozkosz w Twoim Prawie.
71 Dobrze to dla mnie, że mnie poniżyłeś,
bym się nauczył Twych ustaw.
72 Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze
niż tysiące sztuk złota i srebra.
Moim działem (dziedzictwem) jest Pan. W tym wyznaniu Psalmista posługuje się sformułowaniem, które w Biblii dotyczy pokolenia Lewiego (zob. Lb 18,20-24). Nie otrzymało ono ziemi na własność, jak pozostałe pokolenia Izraela, ale zamieszkało w wyznaczonych miastach, skąd lewici w określonym czasie udawali się na służbę w świątyni. Ich nagrodą (dziedzictwem) był nie tylko zaszczyt służby Panu, ale i udział w ofiarach składanych przez lud w świątyni. Psalmista mówi o nagrodzie, jaką otrzyma za wierność Bożemu Prawu. Wartość przykazań podkreśla, stawiając je ponad złoto i srebro, w nich znajduje upodobanie większe od ziemskich rozkoszy.
Rozważam moje drogi. Refleksja nad własnym życiem jest znakiem dojrzałego i odpowiedzialnego postępowania. Konieczna jest w życiu tych, którzy pragną coraz wierniej kroczyć drogą Bożych pouczeń. Służy, by lepiej zachowywać Prawo Boże, by szybko korygować błędy i niedoskonałości, by skorzystać natychmiast z nowych doświadczeń i rad. Podstawowa forma „rachunku sumienia” to rozważenie swego życia, zarówno wewnętrznych aktów myśli, woli i uczuć, jak i zewnętrznego działania, w kontekście Dekalogu, czyli podstawowego zbioru Bożych przykazań, albo w świetle „najważniejszego” przykazania – miłości Boga i bliźniego.
Wstaję o północy, aby Cię wielbić za słuszne Twoje wyroki. Psalmista nawiązuje tutaj do zwyczaju ludzi modlitwy, znanego już w Starym Testamencie, aby także część nocy poświęcić na czuwanie i modlitwę. Jeśli noc jest czasem, kiedy często dokonuje się łamanie sprawiedliwego i mądrego porządku moralnego i społecznego, to dobrze, że są ci, którzy w nocy wysławiają Pana za Jego Prawo, modlą się za siebie oraz swoich braci i siostry o wierność temu Prawu.
Błądziłem, zanim przyszło utrapienie. Psalmista wyznaje pokornie, że utrapienia i poniżenie, których doświadczył z woli Bożej, były dla niego pomocne, ponieważ skłoniły go do wierniejszego przestrzegania Bożych nauk. Odkrył, że „błądził”, nie żyjąc zgodnie z Bożymi przykazaniami. Bazując na nich, uniknie błędów w swym życiu. Trudności i prześladowania, które go spotykają, nie oddalają go od Boga, lecz jeszcze bardziej utwierdzają go w wyborze Pana na mistrza i przewodnika. „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6,68).
Boże, Twoje przykazania są pomocą dla Twego ludu w doczesnej pielgrzymce. Uwielbiamy Twoją mądrość i dobroć. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
o. Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM