Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 119 (118), 121-136 (Ain-Pe) /wg BT wyd. 4/
Ain
121 Wykonuję prawo i sprawiedliwość:
nie wydawaj mię moim ciemięzcom!
122 Chroń swego sługę dla [jego] dobra,
aby nie uciskali mię zuchwalcy.
123 Moje oczy ustają wypatrując Twojej pomocy
i sprawiedliwej Twej mowy.
124 Postąp ze sługą swoim według swej łaskawości
i naucz mnie Twoich ustaw!
125 Jestem Twoim sługą, daj mi zrozumienie,
bym poznał Twoje napomnienia.
126 Dla Pana czas już jest działać:
pogwałcili Twoje Prawo.
127 Przeto miłuję Twoje przykazania
bardziej niż złoto,
niż złoto najczystsze.
128 Dlatego kieruję się wszystkimi Twoimi postanowieniami
i nienawidzę wszelkiej drogi fałszu.
Pe
129 Twoje napomnienia są przedziwne,
dlatego przestrzega ich moja dusza.
130 Przystępność Twoich słów oświeca
i naucza niedoświadczonych.
131 Otwieram swe usta i chłonę powietrze,
bo pragnę Twoich przykazań.
132 Zwróć się do mnie i zmiłuj się nade mną,
tak jak postępujesz z tymi, co imię Twe miłują.
133 Moje kroki umocnij Twoją mową,
niech nie panuje we mnie żadna niegodziwość!
134 Wyzwól mię z ludzkiego ucisku,
a będę strzegł Twych postanowień.
135 Okaż światło Twojego oblicza Twemu słudze
i naucz mię Twoich ustaw!
136 Strumienie łez płyną z mych oczu,
bo nie zachowano Twojego Prawa.
Chroń swego sługę. W strofie „Ain” Psalmista kilkakrotnie używa określenia „sługa” (hebrajski termin rozpoczyna się właśnie od spółgłoski „ain”) mówiąc o swojej relacji względem Boga. Posługiwanie Bogu było wpisane w życie ludu Izraela ze względu na przymierze, które Bóg zawarł z tym narodem. Służyć Bogu oznaczało przede wszystkim składać Mu ofiary i dary. W imieniu ludu w świątyni czynili to kapłani i lewici, którym przysługiwał tytuł „sług Boga”. Kult Boga obejmował także modlitwę, śpiew, adorację. Służba Bogu nie ograniczała się do kultu, ale rozciągała się na całe życie ludu Izraela, a jej wyrazem było posłuszeństwo Bożym przykazaniom, prawu Przymierza. „Za Panem, Bogiem swoim, pójdziesz, Jego głosu będziesz słuchał, Jemu będziesz służył i przylgniesz do Niego” (Pwt 13,5). Psalmista z pewnością odwołuje się do takiej służby Bogu, która wyraża się w posłuszeństwie Bożemu prawu, w sprawiedliwym życiu. Prosi o pomoc Boga przeciw swoim nieprzyjaciołom, o Jego „sprawiedliwą mowę” (w. 123), możliwe, że wobec przeciwników oskarżających go w sądzie. Psalmista jest pokornym sługą Pana, ponieważ prosi Go także, by lepiej rozumiał i wypełniał Jego prawo (zob. ww. 124n.135).
Twoje napomnienia są przedziwne. Pochwała Bożego prawa otwiera strofę „Pe”. Psalmista mówi, że Boże prawo „oświeca” człowieka. Symbolika światła użyta została w tej strofie zarówno w odniesieniu do słów Pana, jak i wobec samego Boga (por. w.130 i w.135). Poprzez gest szeroko otwartych ust chwytających powietrze Psalmista podkreśla pragnienie Bożych przykazań, ich poznawania i życia nimi. Zanosi do Boga prośbę o uwolnienie od ciemięzców zewnętrznych i wewnętrznego wroga, jakim może być jakaś własna wewnętrzna niegodziwość. Jego gorliwość o zachowanie Bożego prawa wyraża się także w płaczu, gdy to prawo się lekceważy albo nie zachowuje się.
Boże Ojcze, przyjmij pokorną służbę naszych warg, które Cię wielbią, Tobie dziękują i ku Tobie zanoszą pokorne prośby. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
o. Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM