Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 113 (112) /wg BT wyd. 4/
1 Alleluja.
Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana:
2 Niech imię Pańskie będzie błogosławione
odtąd i aż na wieki!
3 Od wschodu słońca aż po zachód jego
niech imię Pańskie będzie pochwalone!
4 Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy,
Jego chwała sięga ponad niebiosa.
5 Któż jak nasz Pan Bóg,
co siedzibę ma w górze,
6 co w dół spogląda
na niebo i na ziemię?
7 Podnosi nędzarza z prochu,
a dźwiga z gnoju ubogiego,
8 by go posadzić wśród książąt,
wśród książąt swojego ludu,
9 Ten, co niepłodnej każe mieszkać w domu
jako pełnej radości matce synów.
<Alleluja>.
Chwalcie imię Pana. Psalm 113 rozpoczyna się charakterystycznym dla pochwalnych psalmów zaproszeniem do uwielbienia Boga, po którym zostaną podane motywy chwały.
W wezwaniu użyto zwrotu „imię Pana”, a pamiętamy, że zazwyczaj „Pan” zastępuje obecne w tekście hebrajskim imię własne Boga. W niektórych tekstach biblijnych i rabinackich używa się w tym celu samego rzeczownika „Imię” (Šem). W tradycji Izraela imię nawiązywało do okoliczności narodzin, albo oznaczało tożsamość i rolę, jaką człowiek miał pełnić w przyszłości. Bóg objawił Izraelowi swe imię
i tak dalece się z nim utożsamił, że kiedy coś mówi o swym imieniu, to dotyczy to Jego samego. Imię Pana oznacza tu Jego moc i obecność.
Niech imię Pańskie będzie błogosławione odtąd i aż na wieki. W tej formie wyrażone zostało uwielbienie Boga i życzenie, aby odtąd nieustannie oddawana Mu była cześć. To wezwanie z Ps 113,2 zostało umieszczone w formule błogosławieństwa udzielanego przez biskupa, który wypowiada pierwszą jego część, a lud odpowiada „teraz i na wieki”.
Użyte w następnym wierszu psalmu określenie „od wschodu słońca aż po jego zachód” (w.3) odnosi się nie tyle do zakresu czasowego, od świtu do nocy, lecz wskazuje na zakres przestrzenny, cały okrąg ziemi. Cały świat powinien wielbić Boga, którego władza przewyższa wszystkie narody ziemi i mieszkańców nieba.
Podnosi nędzarza z prochu. Bóg jest wielki w swojej dobroci i trosce o człowieka. Psalm wychwala miłosierdzie Pana, który odmienia los ubogiego i nieszczęśliwej niepłodnej kobiety. Tę przedziwną łaskawość Boga poznali już patriarchowie, a potem lud Izraela. Psalm 113 wykonywany jest po dziś dzień podczas dorocznego świętowania Paschy.
Panie Jezu, w którym objawiło się miłosierdzie Ojca, niech będzie błogosławione imię Twoje w niebie i na ziemi, teraz i na wieki wieków. Amen.
Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM