Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 105 (104) /wg BT wyd. 4/
1 Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
głoście dzieła Jego wśród narodów!
2 Śpiewajcie Mu i grajcie Mu,
rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda!
3 Szczyćcie się Jego świętym imieniem;
niech się weseli serce szukających Pana!
4 Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze,
szukajcie zawsze Jego oblicza!
5 Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał,
o Jego znakach i sądach ust Jego,
6 potomstwo Abrahama, Jego słudzy,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
7 On, Jahwe, jest naszym Bogiem:
Jego wyroki obejmują świat cały.
8 Na wieki pamięta o swoim przymierzu,
obietnicę dał dla tysiąca pokoleń.
9 Zawarł je z Abrahamem
i przysięgę dał Izaakowi,
10 ustanowił dla Jakuba jako prawo,
dla Izraela jako wieczne przymierze,
11 mówiąc: Dam tobie ziemię Kanaan
na waszą własność dziedziczną.
12 Kiedy ich było niewielu,
nieliczni i obcy w niej,
13 i wędrowali od szczepu do szczepu,
z jednego królestwa do drugiego ludu,
14 nikomu nie pozwolił ich uciskać
i z ich powodu karał królów:
15 «Nie dotykajcie moich pomazańców
i prorokom moim nie czyńcie krzywdy!»
16 Potem przywołał głód na ziemię
i odebrał cały zapas chleba.
17 Wysłał przed nimi człowieka:
Józefa sprzedano jako niewolnika.
18 Kajdanami ścisnęli jego nogi,
w żelazo zakuli jego szyję,
19 aż się spełniła jego przepowiednia
i słowo Pańskie dało mu świadectwo.
20 Posłał król, by uwolnić go,
i władca ludów, aby go wyzwolić.
21 Ustanowił go panem nad swoim domem
i władcą nad całą swoją posiadłością,
22 by według swej myśli pouczał jego dostojników
a jego starszyznę uczył mądrości.
23 Wówczas Izrael wkroczył do Egiptu,
Jakub był gościem w kraju Chama.
24 Licznie rozmnożył swój naród,
uczynił go mocniejszym od jego wrogów.
25 Ich to serce odmienił, ażeby znienawidzili lud Jego
i wobec Jego sług postępowali zdradziecko.
26 Wtedy posłał sługę swojego, Mojżesza,
i Aarona, którego sobie wybrał.
27 Oni okazali w Egipcie Jego znaki
i cuda w krainie Chama.
28 Zesłał ciemności i nastał mrok,
lecz nie przestrzegali słów Jego.
29 W krew zamienił ich wody
i pozabijał ich ryby.
30 Od żab się zaroiła ich ziemia,
nawet w komnatach ich królów.
31 Rzekł, i robactwo się zjawiło,
komary w całym ich kraju.
32 Zesłał im grad zamiast deszczu
i ogień palący na ich ziemię.
33 Poraził im winorośle i figowce
i drzewa połamał w ich kraju.
34 Rzekł, i nadciągnęła szarańcza,
niezliczone mnóstwo świerszczy.
35 Pożarły one całą trawę w ich kraju
i zjadły płody na ich roli.
36 Pobił wszystkich pierworodnych w ich ziemi,
pierwociny całej ich siły.
37 A tamtych wyprowadził ze srebrem i złotem
i nie było słabego w Jego pokoleniach.
38 Egipcjanie byli radzi z ich wyjścia,
bo lęk ich ogarnął przed nimi.
39 Chmurę rozpostarł jako osłonę
i ogień, by świecił wśród nocy.
40 Prosili i przywiódł przepiórki,
i nasycił ich chlebem z nieba.
41 Rozdarł skałę i spłynęła woda,
popłynęła w pustyni jak rzeka.
42 Pamiętał bowiem o swym świętym słowie,
[danym] Abrahamowi, słudze swojemu.43 I wyprowadził lud swój wśród radości,
wśród wesela – swoich wybranych.
44 I darował im ziemie narodów,
i zawładnęli owocem pracy ludów,
45 by strzegli Jego przykazań
i prawa zachowywali.
Alleluja.
Sławcie Pana… głoście dzieła Jego wśród narodów! Psalm 105 należy do pieśni pochwalnych Boga wysławiających Jego działanie w dziejach zbawienia, szczególnie w historii patriarchów i ludu Izraela. W rozbudowanym wprowadzeniu psalmista zachęca i podpowiada, aby uwielbienie Boga obejmowało wspominanie Jego dzieł, rozmyślanie o Jego potędze, przypominanie Jego cudownych znaków opatrzności i przywoływanie Bożych pouczeń i wyroków.
Bóg zawarł przymierze z Abrahamem. Przymierze zawarte przez Boga z Abrahamem charakteryzuje się obietnicą opieki nad wybranymi, obietnicą ziemi i obietnicą potomstwa (zob. Rdz 15 i 17). Jako że Bóg zobowiązuje się do ich spełnienia, obietnice te są pewne i niezmienne, dlatego nazywa się to przymierze „wiecznym”. Psalmista pomija szczegóły życia poszczególnych patriarchów
i szybko przechodzi do osoby Józefa, który sprzedany jako niewolnik do Egiptu, niejako „posłany” tam został przez Boga, aby uratować jego rodzinę w czasach głodu (por. Rdz 37.39-50). Opatrzność Boża zapewniła im pomyślność, dzięki czemu bardzo wzrośli w liczbę.
Pan okazał swą potęgę w Egipcie i na pustyni. Psalmista wspomina zmianę sytuacji Izraela w Egipcie i powołanie Mojżesza i Aarona, przez których Pan dokonał cudownych znaków wobec Egipcjan, aby skłonić ich do wypuszczenia ludu Izraela (por. Wj 1-12). Opatrzność Boża wspierała lud Izraela także podczas jego wędrówki po pustyni do Ziemi Obiecanej. Psalmista wspomina obłok, który ich osłaniał, ogień, który prowadził ich w nocy, cud przepiórek i manny, oraz źródło wody (por. Wj 13-17; Lb 20,7-11).
Darował im ziemie narodów. Psalm kończy się wspomnieniem wejścia ludu Izraela do ziemi Kanaan, zamieszkiwanej przez różne narody (por. Joz 1-10). Psalmista widzi w tym spełnienie przez Boga obietnicy danej Abrahamowi, ale też wzywa swój lud, aby na wierność Boga odpowiedział wiernością wobec Jego przykazań (por. Joz 24).
Panie Boże wszechmogący, Ty w przeszłości opiekowałeś się ludem Izraela, teraz czuwaj nad ludem Nowego Przymierza i doprowadź go do niebieskiej ojczyzny. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM