Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 104 (103) /wg BT wyd. 4/
1 Błogosław, duszo moja, Pana!
O Boże mój, Panie, jesteś bardzo wielki!
Odziany we wspaniałość i majestat,
2 światłem okryty jak płaszczem.
Rozpostarłeś niebo jak namiot,
3 wzniosłeś swe komnaty nad wodami.
Za rydwan masz obłoki,
przechadzasz się na skrzydłach wiatru.
4 Jako swych posłów używasz wichry,
jako sługi – ogień i płomienie.
5 Umocniłeś ziemię w jej podstawach:
na wieki wieków się nie zachwieje.
6 Jak szatą okryłeś ją Wielką Otchłanią,
stanęły wody ponad górami.
7 Musiały uciekać wobec Twej groźby,
na głos Twego grzmotu popadły w przerażenie.
8 Wzniosły się na góry, opadły na doliny,
na miejsce, któreś im naznaczył.
9 Zakreśliłeś granicę, której nie przekraczają,
nigdy nie wrócą, by zalać ziemię.
10 Ty zdroje kierujesz do strumieni,
co pośród gór się sączą:
11 poją one wszelkie zwierzęta polne,
[tam] dzikie osły gaszą swe pragnienie;12 nad nimi mieszka ptactwo powietrzne,
spomiędzy gałęzi głos swój wydaje.
13 Z Twoich komnat nawadniasz góry,
aby owocem Twych dzieł nasycić ziemię.
14 Każesz rosnąć trawie dla bydła
i roślinom, by człowiekowi służyły,
aby z roli dobywał chleb
15 i wino, co rozwesela serce ludzkie,
by rozpogadzać twarze oliwą,
by serce ludzkie chleb krzepił.
16 Drzewa Pana mają wody do syta,
cedry Libanu, które zasadził.
17 Tam ptactwo zakłada gniazda,
na cyprysach są domy bocianów.
18 Wysokie góry dla kozic,
a skały są kryjówką dla borsuków.
19 Tyś stworzył księżyc, aby czas wskazywał;
słońce poznało swój zachód.
20 Mrok sprowadzasz i noc nastaje,
w niej krąży wszelki zwierz leśny.
21 Lwiątka ryczą za łupem,
domagają się żeru od Boga.
22 Gdy słońce wzejdzie, wracają
i kładą się w swych legowiskach.
23 Człowiek wychodzi do swojej pracy,
do trudu swojego aż do wieczora.
24 Jak liczne są dzieła Twoje, Panie!
Ty wszystko mądrze uczyniłeś:
ziemia jest pełna Twych stworzeń.
25 Oto morze wielkie, długie i szerokie,
a w nim jest bez liku żyjątek
i zwierząt wielkich i małych.
26 Tamtędy wędrują okręty,
i Lewiatan, którego stworzyłeś na to,
aby w nim igrał.
27 Wszystko to czeka na Ciebie,
byś dał im pokarm w swym czasie.
28 Gdy im udzielasz, zbierają;
gdy rękę swą otwierasz, sycą się dobrami.
29 Gdy skryjesz swe oblicze, wpadają w niepokój;
gdy im oddech odbierasz, marnieją
i powracają do swojego prochu.
30 Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha
i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Niech chwała Pana trwa na wieki:
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
32 Na ziemię patrzy, a ona drży;
dotyka gór, a one dymią.
33 Póki mego życia, chcę śpiewać Panu
i grać mojemu Bogu, póki mi życia starczy.
34 Niech miła Mu będzie pieśń moja,
będę radował się w Panu.
35 Niech znikną z ziemi grzesznicy
i niech już nie będzie występnych!
Błogosław, duszo moja, Pana!
Alleluja.
Błogosław, duszo moja, Pana! Psalm 104, podobnie jak poprzedni, rozpoczyna się wezwaniem do uwielbienia i dziękczynienia Bogu, skierowanym przez psalmistę do „własnej duszy”, czyli do samego siebie. Jest to zatem także hymn na cześć Boga, ale tym razem tematem uwielbienia jest majestat i mądrość Boga Stwórcy nieba i ziemi, Pana życia i śmierci (por. Rdz 1-3; Hb 36,22 – 37,24; 38-39; Prz 8,22-31).
Odziany we wspaniałość i majestat. Psalmista w opisie Bożego majestatu i Jego pałacu używa określeń ze stworzonego świata, jednocześnie podkreśla transcendencję Boga i wskazuje na Jego bliskość wobec stworzeń. To co w pogańskim świecie było czczone jako bóstwa (światło, wichry, ogień), to dzieła przez Boga stworzone, które Jemu służą.
Umocniłeś ziemię w jej podstawach. Porządek stworzonego świata jest stabilny, ujarzmione wody nie zagrażają stworzeniom potopem (por. Rdz 6,9nn). Woda gasi pragnienie zwierząt, zapewnia wzrost roślinności, będącej pożywieniem dla zwierząt i dla ludzi, którzy pracą na roli zdobywają swe pożywienie. Morza są mieszkaniem dla wielu stworzeń, po nich pływają okręty.
Tyś stworzył księżyc, aby czas wskazywał. Oba niebieskie ciała, księżyc i słońce, służą w określaniu rytmu dnia i nocy (por. Rdz 1,14-18). Bóg panuje nad światłem i ciemnością, a wyznaczony porządek czasu służy wszystkim stworzeniom (por. Koh 3,1-8). Pory dnia i roku wyznaczają rytm życia, ale jego początek, trwanie i kres są w rękach Boga.
Niech znikną z ziemi grzesznicy. Ta krótka wzmianka o grzesznikach w zakończeniu psalmu przypomina, że ten pierwotny ład i piękno stworzenia zostały naruszone przez nieposłuszeństwo człowieka, a konsekwencje tego ponosi cale stworzenie (por. Rdz 3). Jedynie w Bożej mocy i miłosierdziu możliwe jest, aby świat odzyskał swe pierwotne piękno i ład.
Boże Ojcze, Panie nieba i ziemi, dzieło stworzenia zniekształcone przez grzech człowieka, zostało naprawione przez dzieło odkupienia, które dopełni się wraz z ponownym przyjściem Twojego Syna. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM