Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
Psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
(Ps 9,2–3)
Psalm 87 (86) /wg BT wyd. 4/
1 Synów Koracha. Psalm. Pieśń.
Budowla Jego jest na świętych górach:
2 Pan miłuje bramy Syjonu
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
3 Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie,
o miasto Boże!
4 Wymienię Rahab i Babel wśród tych, co mnie znają;
oto Filistyni i Tyr razem z Kusz [powiedzą]:
«Ten [i ten] się tam urodził».
5 O Syjonie zaś będzie się mówić: «Każdy na nim się narodził,
a Najwyższy sam go umacnia».
6 Pan spisując wylicza narody:
«Ten się tam urodził».
7 I oni zaśpiewają jak tancerze:
«W tobie są wszystkie me źródła».
Pan miłuje bramy Syjonu. Pieśń o miłości Boga do Miasta Świętego, miejsca wybranego na Jego świątynię. Taka miłość znana jest ludzkiemu sercu. Obejmuje ona serdecznym uczuciem ludzi
i mury, widoki i zapachy, historię i współczesne codzienne życie. Pieśń miłosna jest pełna radości, towarzyszy jej taniec. Wystarczy przypomnieć Dawida wprowadzającego Arkę Przymierza do Jerozolimy (zob. 2Sm 6). Radość wypełniała serce każdego pielgrzyma zmierzającego do świątyni Pańskiej. Modląc się psalmem 87 pozwólmy, aby i nasze serca rozpaliły się miłością Boga i wspomnieniem Jerozolimy, gdzie nasz Pan nauczał i uzdrawiał, gdzie umarł i zmartwychwstał, i zesłał Ducha Świętego dając początek Kościołowi.
Najwyższy sam umacnia Syjon. „Bóg je umacnia na wieki” (Ps 48,9). Nie tyle skalna opoka, czy solidne mury, lecz to Bóg jest gwarantem bezpieczeństwa Miasta Świętego i mieszkającego tam Bożego ludu. Takie przekonanie wybrzmiewa też w innych tekstach (zob. Ps 46,6; 48,4-6; 76,3-6). Ufność pokładana w Bogu jest także podstawą chrześcijańskiej nadziei. Ona nie zamyka nas
w „twierdzy” wiary, lecz czyni nas zwiastunami tej nadziei dla wszystkich ludzi.
Każdy urodził się na Syjonie. Każdy z Żydów mógł o sobie powiedzieć, że urodził się na Syjonie ze względu na przymierze. Ale psalmista mówi tak również o obcych narodach, zarówno starożytnych potęgach (Rahab, Babel), jak i współczesnych sąsiadach Izraela (Filistyni, Tyr, Kusz). Uniwersalizm tej modlitwy pozwala nam dzisiaj modlić się nią za wszystkich ludzi i widzieć w nich dzieci jednego Boga.
Panie Boże, niech Miasto Święte będzie miastem pokoju dla wszystkich jego mieszkańców, pielgrzymów i nawiedzających. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Michał Baranowski OFMConv
O autorze
o. dr Michał Baranowski OFMConv (ur. 04.02.1964 r. w Lęborku) jest biblistą specjalizującym się w egzegezie Starego Testamentu. Bardzo leży mu na sercu, by Słowo Boże docierało do tych, którzy go pragną i potrzebują. Z tego powodu angażował się w pracę formacyjną z nauczycielami, nowicjuszami (jako mistrz nowicjatu), klerykami swego zakonu (przez wiele lat był wykładowcą i rektorem seminarium w Łodzi-Łagiewnikach) i studentami teologii (jest wykładowcą UKSW). Obecnie łączy pracę dydaktyczną z funkcją duszpasterza akademickiego w Poznaniu.
Jest osobą ujmującą autentyzmem swego życia, prostotą i bezpośredniością w kontaktach, subtelnością. Mądrze i spokojnie potrafi wiele wyjaśnić, powiedzieć o sprawach trudnych tak, że otwiera ich głębię, a nie straszy złożonością. Jest wielkim darem Opatrzności, że zechciał współpracować z BSB i dzielić się z nami swą wiedzą i głębokim przeżyciem Księgi Psalmów.
o. dr hab. Waldemar Linke CP, Wicekanclerz BSB
Poprzednie rozważania:
Komentarze S. M. Judyta Pudełko PDDM