XXI Niedziela Zwykła (rok A)

 

Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?

 

I czytanie (Iz 22,19-23)

 

W pierwszym czytaniu słyszymy obietnicę, że funkcja zarządcy pałacu odebrana zostanie Szebnie i przekazana wiernemu słudze Eliakimowi. W starożytnym Izraelu była to funkcja bardzo zaszczytna i odpowiedzialna, bowiem zarządca był tym, który posiadał klucze do pałacu swego pana. Obietnica ta mówi też o tym, że będzie on nazwany sługą Boga                      i ojcem mieszkańców Jerozolimy, a na jego ramieniu położony będzie klucz domu Dawidowego i „gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie nikt nie otworzy”. Jest to zapowiedź mesjańska. Według tradycji biblijnej klucze królestwa posiada Mesjasz. Apokalipsa przedstawia Chrystusa następująco: „Aniołowi Kościoła w Filadelfii napisz: To mówi Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera” (Ap 3,7).

Podobną obietnicę, co Eliakim, kilka wieków później, pod Cezareą Filipową, usłyszy Piotr.

 

Psalm responsoryjny (Ps 138,1-3.6.8)

 

Jest to przepiękna pieśń dziękczynna za ocalenie. Psalmista wysławia dobroć Boga                 i dziękuje, że wysłuchane zostały jego prośby, że Pan usłyszał jego głos. Uderza w tym wyznaniu ogromna ufność w to, że Bóg jest wierny i łaskawy, i nie pozostawia tych, którzy Go miłują, którzy są pokorni.

On jest tym, który wysłuchuje mnie i pomnaża moje siły (por.138,3).

 

II czytanie (Rz 11,33-36)

 

Św. Paweł wychwala mądrość Boga i niezbadane wyroki, które są Jego dziełem. Jest to swoisty hymn na cześć niedościgłej mądrości Boga, przejawiającej się w zbawczym planie.

Przypomina, że z Boga, przez Boga i dla Boga jest wszystko i nie ma w tym żadnej naszej chwały, bo my też z Jego woli jesteśmy i żyjemy.

Czy potrafię przyjmować z pokorą i ufnością wyroki Pana? Czy Jego wola staje się moją radością i udziałem?

 

Ewangelia (Mt 16,13-20

                                                                                                                                                           Jezus pyta swych uczniów, za kogo uważają Go ludzie ? Po usłyszeniu odpowiedzi idzie dalej i pyta , za kogo oni Go uważają? Odpowiedzi w imieniu dwunastu, jako swego rodzaju rzecznik, udziela Szymon: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Po tym wyznaniu słyszy z ust Pana błogosławieństwo i zapowiedź zadania, które zostanie przed nim postawione. To on będzie Skałą (aram. kefa, gr. petros), na której Jezus zbuduje swój Kościół, tak mocny mocą Bożą, że bramy piekielne go nie przemogą,  a Piotr będzie jego zarządcą.

A kim dla mnie jest Jezus? Czym dla mnie jest Kościół? Czy będąc przez chrzest w niego wszczepionym dbam o jego rozwój?

Joanna Człapska