XX Niedziela Zwykła (rok A)
Wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi
I czytanie (Iz 56,1.6-7)
Powtarzające się kilkakrotnie w tym czytaniu słowo „wszyscy” oznacza, że wezwanie do miłowania Boga, do bycia sprawiedliwymi i do udziału w przyszłym zbawieniu dotyczy wszystkich ludzi na ziemi. Bóg, Stwórca świata, kocha wszystkich ludzi i wszystkich pragnie przyprowadzić na swą Świętą Górę, gdzie znajduje się dom modlitwy dla wszystkich narodów (por. w.7).
Psalm responsoryjny (Ps 67,2-3.5.8)
Centralnym wersetem i pouczeniem tego psalmu jest powiedzenie, że Pan Bóg rządzi ludami sprawiedliwie i kieruje narodami na ziemi (por. w.5). To pouczenie zmierza do uznania sprawiedliwej władzy Boga nad wszystkimi ludźmi oraz wzywa wszystkich mieszkańców ziemi – niezależnie od przynależności narodowej – do radości i wesela.
II czytanie (Rz 11,13-15.29-32)
Grzech zerwał jedność człowieka z Bogiem i stał się źródłem podziału ludzi między sobą, w tym także podziału na Żydów i pogan. Tę utraconą jedność świat może odzyskać jedynie w Chrystusie. Dlatego pracując wśród pogan, św. Paweł żywi gorącą nadzieję nie tylko na doprowadzenie ich do jedności z Panem Bogiem, lecz także na to, że gorliwość pogan pobudzi Żydów do nawrócenia i uznania Chrystusa, bo jedynie w Nim jest nadzieja zbawienia dla wszystkich ludzi.
Ewangelia (Mt 15,21-28)
Ukazanie szczeniąt domagających się choćby okruszyn jedzenia, upuszczonego przez dzieci siedzące przy stole, obliczone zostało na wzbudzenie współczucia i litości. I rzeczywiście, prosząc w ten sposób Jezusa o pomoc dla swojej córeczki, kobieta kananejska nie tylko otrzymała to, o co prosiła, lecz została także pochwalona za swą wiarę. Używając tego obrazu ewangelista przedstawił nadto pouczenie, dotyczące uniwersalizmu posłannictwa Jezusa Chrystusa: Poganie, uważani dotąd za godnych pogardy (psy), zostają uznani za dzieci Boże – pojęcie dzieci Bożych, które wydawało się być zarezerwowane wyłącznie na określenie wierzących Żydów, zostaje rozszerzone na wszystkich ludzi, także pogan.
Ks. Dariusz Dogondke