XIV Niedziela Zwykła (rok A) – komentarz Joanny Człapskiej

Dzisiejsza Liturgia Słowa

6 maja 2025 r., Wtorek
Święto świętych Apostołów Filipa i Jakuba
Kolor szat: czerwony
Rok C, I
III Tydzień Wielkanocny

1. czytanie: 1 Kor 15, 1-8a Zmartwychwstały Chrystus ukazał się Jakubowi

Psalm: Ps 19 (18), 2-3. 4-5b (R.: 5a) Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Albo: Alleluja

Aklamacja: Por. J 14, 6a. 9c

Ewangelia: J 14, 6-14 Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś?

1. czytanie

1 Kor 15, 1-8a Zmartwychwstały Chrystus ukazał się Jakubowi

Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którą przyjęliście i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam głosiłem. Bo inaczej na próżno byście uwierzyli.
Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim Apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie.

Oto Słowo Boże

Psalm

Ps 19 (18), 2-3. 4-5b (R.: 5a)

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Albo: Alleluja

Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy wiadomość przekazuje.

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Albo: Alleluja

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Albo: Alleluja

Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Albo: Alleluja

Aklamacja

Por. J 14, 6a. 9c

Alleluja, alleluja, alleluja

Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Filipie, kto Mnie widzi, widzi także i Ojca.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

J 14, 6-14 Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś?

Jezus powiedział do Tomasza:
«Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście».
Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy».
Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie - wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła!
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię».

Oto słowo Pańskie

Wydanie elektroniczne Tygodnika Niedziela

Rozważania do liturgii:
• Krzysztof Wons SDS/Salwator
• Ks. Adam Polak
• O. Michał Legan OSPPE
• DrogaDoJezusa.com
• ks. Mariusz Słupczyński
• "Żyć Ewangelią" (wyd. Pomoc)

Kontakt: liturgia (at) niedziela.pl

XIV Niedziela Zwykła (rok A) –  Jestem cichy i pokorny sercem

 

I czytanie (Za 9,9-10) 

Słyszymy tu nawoływanie do radości, bo mamy Kogoś, kto będąc sprawiedliwym, zwycięża
w naszym imieniu. Jest On Królem pokoju, a Jego panowanie nie ma granic, zaś Jego orężem jest pokora.

Panie, ucz nas pokory na Twój wzór, czyń nasze serca otwartymi na Twojego Ducha,

żebyśmy umieli patrzeć na świat, na innych ludzi przez pryzmat Twojej sprawiedliwości.

 

Psalm responsoryjny (Ps 145)

 Psalmista wyśpiewuje Bogu uwielbienie, wysławia Jego łagodność i miłosierdzie, i wszystko, co zostało przez Niego stworzone. Jest to podziw nad wielkością Stwórcy, który „jest wierny we wszystkich swoich słowach i we wszystkich dziełach swoich święty”. To On podtrzymuje tych, którzy upadają i podnosi tych, którzy są zgnębieni. Psalmista zaprasza, by wielbiły Pana wszystkie jego dzieła, by głosiły potęgę i chwałę Jego królestwa.

 

II czytanie (Rz 8,9.11-13)

 Święty Paweł w liście do Kościoła rzymskiego ukazuje dwie alternatywne drogi postępowania.  Jedna prowadzi do życia, a druga do śmierci. Wybór należy do nas, do mnie, do ciebie.

Jaką wybieram drogę, czy według ciała, i staję się jego dłużnikiem, jego niewolnikiem? Czy też wybieram drogę według Ducha Bożego, który daje życie, siłę i moc do codziennego uśmiercania popędów ciała i odrzucania wszelkich marności? Życie według Ducha może być dzisiaj mało popularne, bo świat korci nas, by dać mu się zagarnąć, by bez opamiętania korzystać z jego wielorakich, wspaniałych ofert. Zdobycie doczesnych korzyści i dóbr nie zapewni trwałego szczęścia. Zwycięski finał życia może nastąpić tylko wtedy, gdy jest ono zjednoczone z Duchem. Potrzebujemy mocy Ducha Świętego, który uzdalnia nas do przezwyciężania naszych grzesznych skłonności i ograniczeń.

 

Ewangelia (Mt 11,25-30)

 Ewangelista pokazuje nam dziś Jezusa na modlitwie, w której On uwielbia  Ojca, wysławia Jego mądrość w objawianiu swoich zamysłów nie wielkim, mądrym i roztropnym, ale prostaczkom. Widzimy też ścisłą zależność między Ojcem a Synem i zgodę Syna na działanie Ojca. Jest to wielka zażyłość, która staje się źródłem miłości do każdego z nas i zaproszeniem, by z tego źródła czerpać.

Jezus objawia nam, że jest cichy i pokorny sercem, i zaprasza, żebyśmy wzięli jego jarzmo na siebie i uczyli się od Niego, a znajdziemy ukojenie dla naszych dusz. Zapewnia nas, że to jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie. Daje to poczucie bezpieczeństwa i pozwala zawierzyć, rzucić się w ten bezmiar Bożej miłości. Nie bójmy się przychodzić do Jezusa z naszymi ciężarami i potrzebami – On czeka, aby nas pokrzepić.

Joanna Człapska