XIII Niedziela Zwykła (rok A) Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Moc Boga objawia się w słabości człowieka.

I czytanie (Dz 12,1-11)

Po zmartwychwstaniu i zesłaniu Ducha Świętego apostołowie stają się świadkami Jezusa. Ich świadectwo nie jest jednak przyjęte i od samego początku doświadczają odrzucenia i prześladowania. Szymon Piotr, ten, który stanął na czele Dwunastu odważnie głosi Jezusa, co doprowadza go do uwięzienia. Ten, który wcześniej zaparł się Pana, mężnie przyjmuje kajdany i ufnie powierza się Bożej opiece. Życie apostoła jest w ręku Boga. Otoczony modlitwą wspólnoty doświadcza cudownej Bożej interwencji i uwolnienia z więzienia. Anioł Pana oswobadza go z wszystkich więzów i wyprowadza na wolność. Doświadczenie Piotra jest dla nas przykładem, iż Bóg jest obecny w naszym życiu, a sytuacje trudu i zagrożenia mogą tym bardziej objawiać Jego moc i zwycięstwo.

Psalm responsoryjny (Ps 34)

Kiedy pojawia się cierpienie, trwoga, zagrożenie, tym bardziej należy wołać do Pana. Człowiek bogobojny to ten, który całą ufność pokłada w Panu, oczekuje na Jego pomoc i łaskę. Bóg słyszy najcichsze wołanie ludzkiego serca. Doświadczenie Bożego działania staje się dla człowieka powodem radości, która wypełni jego serce słodyczą, ale też rozpromieni jego oblicze.

II czytanie (2 Tm 4,6-9.17-18)

Święty Paweł wypełnił w swoim życiu niełatwe dzieło apostoła narodów. Zafascynowany Chrystusem zapragnął zanieść Jego imię aż na krańce ówczesnego świata. Doświadczał w tym wiele trudów, prześladowań, niezrozumienia ze strony wszystkich, nawet chrześcijan. Stało się to dla niego okazją doświadczania mocy Pana, która objawiała się w jego słabości. Stając w obliczu śmierci, Paweł ma głęboką świadomość wypełnienia powierzonej mu misji. Uwielbia Boga, dziękuje Mu za „dobre zawody” – bieg głosiciela Ewangelii. Jest pewien, iż teraz czeka go zasłużona nagroda. Dla nas jest to zaproszenie do takiego zaangażowania wiary, aby i nasz kres życia mógł stać się podobnym doświadczeniem spełnionego życia.

Ewangelia (Mt 16,13-19)

Misja Kościoła, na którego czele staje święty Piotr wynika z głębokiego poznania i doświadczenia Osoby Jezusa Chrystusa. Piotr jako pierwszy otrzymał dzięki Duchowi Świętemu poznanie tej Tajemnicy. Musiał jednak to poznanie połączyć z paschalną ofiarą cierpiącego Mesjasza. Przeżywając własny moment upadku podjął drogę nawrócenia                   i świadectwa, które przypieczętował własnym życiem. Wypełnił powierzoną mu przez Jezusa misję „opoki”, przekazu niezachwianej wiary, misję „kluczy”, decydowania w sprawach wiary i moralności. Piotr jest dla nas oparciem w naszej wędrówce wiary.

Judyta Pudełko PDDM