XXXI Niedziela Zwykła, 5.11.2023 r.
Mt 23, 1-12
Spośród wszystkich ewangelistów Święty Mateusz szczególnie krytycznie przedstawia
duchowych liderów narodu Izraela. Jego podejście należy tłumaczyć tym, że napisał on
Ewangelię, w pierwotnym zamyśle, skierowaną do Żydów, którzy przyjęli wiarę
chrześcijańską, a także do tych, którzy byli potencjalnymi kandydatami na jej wyznawców.
Inaczej mówiąc, żydowski koloryt i kontekst powstania tej Ewangelii tłumaczy niektóre
akcenty w niej postawione. Święty Mateusz odzwierciedla atmosferę panującą w kręgach
przywódców religijnych Narodu Wybranego. Niestety, była ona zupełnym przeciwieństwem
tego, co głosił i reprezentował Jezus. Dla Niego najbardziej wartościowymi cechami liderów
są: pokora, uniżenie, duch służby i poświęcenia. Warto zauważyć, że przez całą historię
chrześcijaństwa, aż do dziś, ujawnia się wyraźny dysonans pomiędzy nauką Ewangelii a tym,
co prezentują ludzie Kościoła. Ewangelia pokazuje pewne sytuacje, poucza, wzywa do
zmiany postępowania…
Poniedziałek, 6.11,2023 r.
Łk 14, 12-14
Dosyć powszechnym jest przekonanie o wschodniej gościnności. Można sobie wyobrazić, jak
wielka musiała być gościnność w krajach Bliskiego Wschodu. Rzeczywiście tak było i Biblia
wielokrotnie to pokazuje. Święty Łukasz także ukazuje w tle tę cechę Wschodu. Wrodzona
gościnność tamtejszych ludzi nakazywała im zapraszać siebie wzajemnie. Ta gościnna
otwartość przejawiała się jednak w kręgach określonego statusu społecznego. Inaczej
mówiąc, bogaci zapraszali bogatych, a średniozamożni takich samych jak oni. Biednych nikt
nie zapraszał i oni siebie też wzajemnie nie zapraszali dlatego, że po prostu byli biedni, za
biedni. Jezus nie akceptuje takiego stanu, a już na pewno nie akceptuje go we wspólnocie
Jego uczniów, we wspólnocie Kościoła. Jego wezwanie brzmi radykalnie, wręcz drastycznie,
ale inaczej nie może być tam, gdzie panuje królestwo Boże. Słowa Jezus niczego nie straciły
na wartości także dziś, dlatego że układy społeczne, także wśród Jego wyznawców, niekiedy
doskonale przypominają te, które Jezus piętnował, chodząc po ziemi.
Wtorek, 7.11.2023 r.
Łk 14, 15-24
Przypowieść doskonale oddaje uniwersalistyczne poglądy Świętego Łukasza. Trzeci
ewangelista tak bardzo zachwycił się nauczaniem Jezusa – Ewangelią, że widział już cały
świat opanowany Dobrą Nowiną. Dla Łukasza nie było innej opcji i drogi dla ludzkości, jak
przyjąć Ewangelię i według niej żyć. Dlatego w przypowieści Jezus akcentuje obecność
wszystkich ludzi, różnorakiego pochodzenia, na uczcie. Podobnie jak człowiek wyprawiający
przyjęcie wszelkimi sposobami sprowadzał ludzi do swego domu, nie patrząc na ich
pochodzenie i zamożność, tak również Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi, nawet
największych grzeszników. Niestety, podobnie jak w przypowieści Jezusa znalazło się wielu,
którzy wybrali inne zajęcia niż ucztę pana, tak również w Bożej historii zbawienia nie brakuje
osób, które o wiele bardziej cenią sobie atrakcje podsuwane przez świat niż przyjaźń z
Bogiem i wieczne przebywanie z Nim. Nie są to przykłady z odległych czasów i dalekich
stron, to dzieje się wokół nas, a może nawet w naszym życiu…
Środa, 8.11.2023 r.
Łk 14, 25-33
Fragment ewangeliczny zawiera zbiór wypowiedzi Jezusa, jak zwykle radykalnych, niekiedy
budzących mniejsze lub większe kontrowersje. Do tych ostatnich należy pierwsza wypowiedź
Jezusa, wielu traktuje ją jako drastyczną i niemożliwą do przyjęcia. Dla tych osób więzy
rodzinne są nienaruszalne, niemające żadnej alternatywy. Nawet Bóg nie może tutaj
konkurować. Tyle tylko, że Bóg z nikim i z niczym nie zamierza rywalizować. On absolutnie
stoi na pierwszym miejscu dlatego, że jest Bogiem. Wcale i w niczym nie przeszkadza to
nikomu kochać rodziców, czy swoje potomstwo, całym życiem, ale Pan Bóg ma być na
pierwszym miejscu. Inaczej nie może być. Z powodu swojego liderowania nie będzie On
ingerował w ludzką miłość, nie będzie jej niszczył, On będzie tylko błogosławił miłości
rodzinnej, czy jakiejkolwiek innej, jeżeli będzie właściwa. Nie należy bać się Boga.
Czwartek, 9.11.2023 r. – rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej
J 2, 13-22
Liturgiczne wspomnienie poświęcenia Bazyliki Laterańskiej kieruje nasze myśli nie tylko do
Matki wszystkich kościołów, lecz także do świątyni jako takiej, także do tej, z której
korzystamy na co dzień, do parafialnego kościoła. Jezus daje nam przykładną lekcję
traktowania domu Bożego. Jest to miejsce konsekrowane, czyli poświęcone całkowicie i na
zawsze Bogu. Jest to Jego dom i do Niego całkowicie należy. Świątynia jest więc
zapowiedzią i przedsmakiem nieba. Z tego tytułu domaga się najwyższej czci i poszanowania.
Czy tak jednak jest na co dzień? Strach odpowiedzieć negatywnie, ale też sumienie nie
pozwala dać pozytywnej odpowiedzi. Jezus okazał zazdrość o miejsce poświęcone Jego Ojcu
w Jerozolimie. Co odczuwa, przebywając nieustannie we współczesnych, chrześcijańskich
kościołach? Spróbujmy zastanowić się i szczerze odpowiedzieć na to pytanie.
Piątek, 10.11.2023 r.
Łk 16, 1-8
Przypowieść Jezusa o nieuczciwym zarządcy należy do najbardziej „gorszących” fragmentów
Ewangelii. Jezus nie tylko pochwala nieuczciwe postępowanie bohatera swojego
opowiadania, lecz także stawia go swoim uczniom za wzór do naśladowania. Pobieżna, mało
uważna lektura przypowieści rzeczywiście może stwarzać problemy. Przy spokojnym
podejściu do tekstu ujawniają się szczegóły, które wiele zmieniają w rozumieniu historii
zarządcy. Otóż nieuczciwy ekonom zostaje pochwalony przez swojego pana nie za matactwa,
lecz za roztropność i podjętą inicjatywę w kryzysowej sytuacji, w której się znalazł. Nie
zwiesił głowy, nie poddał się, nie zaczął narzekać, lecz podjął skuteczne działanie. Jego
przedsiębiorczość zachwyciła jego pana, który choć oszukany, to jednak potrafił zauważyć i
obiektywnie ocenić te cechy swojego byłego zarządcy. Ekonom z przypowieści stanowi
przykład do naśladowania dla chrześcijan w tym znaczeniu, że ma ich zachęcić do działania
na rzecz królestwa Bożego i własnego zbawienia. Jeżeli ludzie grzeszni dla spraw marnych i
przemijających potrafią się tak bardzo angażować, to tym bardziej więc chrześcijanie powinni
wykazywać się inicjatywą w sprawach Bożych.
Sobota, 11.11.2023 r.
Łk 16, 9-15
Nauczanie Jezusa nawiązuje w dalszym ciągu do przypowieści o nieuczciwym zarządcy i
można to potraktować jako jeszcze jedną jej odsłonę. Oprócz tego, że uczniowie Jezusa mają
angażować się maksymalnie w sprawy królestwa Bożego na ziemi i w swoje zbawienie, to
powinni również dobrze korzystać z dóbr materialnych tego świata. Jezus nazywa je
niegodziwą mamoną, czyli wyraża się o nich bardzo negatywnie. Jedynym godziwym
sposobem posługiwania się dobrami materialnymi jest wykorzystanie ich w czynieniu dobra.
Pomoc biednym i potrzebującym to doskonały sposób posługiwania się mamoną w życiu
ucznia Jezusa. Pomagając biednym, zyskujemy sobie w nich orędowników przed Bogiem.
Podobnie jak zarządca w przypowieści pozyskał sobie życzliwość dłużników swojego pana,
redukując im długi, tak również my pomagając potrzebującym tutaj, na ziemi, zyskujemy
sobie ich życzliwość na przyszłość. Z wdzięczności pomogą nam kiedyś w osiągnięciu
zbawienia wiecznego, orędując za nami u Boga.
