Rozważania ewangeliczne | od 4 do 10 maja 2025r. – dr Katarzyna Kozera

W momencie spotkania ze Zmartwychwstałym, historia Apostołów zatoczyła koło. Znowu znajdują się ze swoim Nauczycielem nad brzegiem jeziora, jedzą wspólny posiłek, rozmawiają. Jest tak jak zawsze, a jednak inaczej. Rozpacz po śmierci Jezusa, chociaż trwała tylko trzy dni, była dla uczniów realna i przygniatająca, teraz jednak On znowu jest wśród nich. Ten sam, ale nie taki sam.

Jezus rozmawia z Piotrem o miłości, takiej, która jest gotowa na wszystko, takiej, jakiej przykład dał sam Jezus umierając za nas na krzyżu. On przypomina swym uczniom, także nam, że podstawą bycia Jego uczniem jest naśladowanie Go w miłości. Czy to jest łatwe? Nie. Czy jest możliwe? Jak najbardziej.

Ewangelista opisuje dziś postawę osób, które szukały Jezusa z niewłaściwych powodów, i chociaż pisze o osobach żyjących ponad dwa tysiące lat temu, to z łatwością można zaobserwować podobne postawy u współczesnych uczniów Jezusa. Wielu chrześcijan szuka u Niego tylko cudów, wielu czeka i liczy na znaki, jakie On nam ukaże, wielu zwraca się do Niego tylko wtedy, gdy czegoś potrzebuje. Tymczasem za Jezusem trzeba iść zawsze, bez oczekiwania jakichś wymiernych korzyści. Pragnienie bycia z Nim powinno być w nas silniejsze niż jakiekolwiek inne pragnienia. To Jego mamy szukać – nie po to, by coś otrzymać, ale po to, by po prostu Go znaleźć i z Nim być.

Jest wiele dróg, którymi możemy iść w tym czasie, jaki został nam dany, ale tylko jedna prowadzi do Ojca. Tą drogą jest Syn. On pochodzi od Ojca i został przez Niego posłany na świat, więc wie jak powinniśmy postępować, aby również trafić do Bożego Królestwa. On jest naszym przewodnikiem, On dał nam drogowskazy, dzięki którym na tej drodze nic nam nie zaszkodzi. Naszym zadaniem jest polegać na Nim – na Tym, który jest równy Ojcu, który zna Ojca i zna każdego z nas.

Bogu naprawdę zależy na tym, aby każdy człowiek dostąpił radości wiecznej i został zbawiony. Patrząc na postępowanie ludzi można odnieść wrażenie, że Bogu zależy na tym o wiele bardziej niż samym zainteresowanym… Jezus jest cały dla nas. Chce nam dać wszystko to, co jest nam potrzebne do dobrego i szczęśliwego życia, a przede wszystkim chce nam dać samo Życie, w jego najpełniejszym wymiarze.

Wszyscy pochodzimy od Boga i wszyscy, dzięki ofierze Jezusa, mamy szansę do Niego powrócić. On nam w tym powrocie pomoże, musimy jednak Go o to prosić.

Miłość Boga do człowieka ciężko jest zrozumieć. Dlaczego wszechmogący Bóg, stwórca wszystkiego co istnieje tak bardzo kocha nas – swoje słabe, tak bardzo skłonne do grzechu stworzenia? A jednak, ta miłość jest faktem. Bóg Ojciec posłał na świat swojego Syna, aby Ten za nas umarł, aby zmartwychwstał i aby dał nam nieprzemijające i pełne życie. On nas szuka, cały czas próbuje nas znaleźć tam, gdzie aktualnie błądzimy i w tym poszukiwaniu nigdy nie ustanie, bo bardzo Mu na nas zależy i stanowimy dla Niego wielką wartość. Cieszmy się z tego faktu i postępujmy w zgodzie z naszą godnością i powołaniem, bo naszym powołaniem i naszą przyszłością jest Niebo.

Po Wniebowstąpieniu Jezus nie pozostawił nas samych, bez opieki. Dał nam swój Kościół, w którym pozostawił swoje Sakramenty, abyśmy mieli do Niego ciągły dostęp. Zostawił nam swoje Słowo, abyśmy mogli korzystać z Jego nauki na co dzień. Wreszcie, zostawił nam swoje Ciało i Krew, abyśmy mogli być z Nim w stałej Komunii. Ten pokarm daje prawdziwe życie, które trwa i nie przemija. Namiastkę tego prawdziwego życia mamy już teraz, na ziemi. Czy można wyobrazić sobie większy dar?

Tylko od nas zależy, jakiej odpowiedzi udzielimy na wezwanie Jezusa do naśladowania Go. Z jednej strony możemy powiedzieć: Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać? I tak jak wielu uczniów Jezusa wszystkich czasów, odejść od Niego. Możemy jednak wybrać dobrze i powiedzieć Jemu: Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. Bo to prawda. On ma życie i On może nam je dać. Wszystko zależy od naszej decyzji. Wybierzmy mądrze.