III Niedziela Wielkiego Postu, 20.03.2022r.

Łk 13, 1-9

Jezus przypomina nam dziś, że nie istnieje prosta prawidłowość, zgodnie z którą za popełniony grzech człowieka spotykałaby natychmiastowa kara. Wprost przeciwnie, jak wiemy z doświadczenia, często bywa tak, że osoby przekraczające Boże prawo wiodą życie nienaznaczone większymi przeciwnościami i odwrotnie, ludzie żyjący zgodnie z Bożym planem cierpią mimo tego, że nie zawinili. Dzisiejsza Ewangelia, na przykładzie użytej przez Jezusa przypowieści o nieurodzajnym figowcu, uświadamia nam, że choć w doczesności nie ma prostego przełożenia grzechu na karę i dobra na nagrodę, to o naszej przyszłości w życiu wiecznym zdecydują owoce, jakie przynosimy. Starajmy się, by podczas spotkania z Jezusem mógł ich w nas znaleźć jak najwięcej i pamiętajmy, że nigdy nie jest za późno na to, by zacząć przynosić owoce.

Poniedziałek, 21.03.2022r.

Łk 4, 24-30

W dzisiejszej Ewangelii Jezus zachowuje się w pewien sposób prowokacyjnie. Staje wobec swojego ludu, który tak jak On wywodził się z Nazaretu i oznajmia mu, że to, czym Bóg zechciał obdarować świat za pośrednictwem swojego Syna nie należy się wyłącznie synom Izraela, ale całemu światu, który w tym czytaniu jest reprezentowany przez dwie, nazwane z imienia postaci pogańskiego pochodzenia. Wdowa z Sarepty Sydońskiej i Syryjczyk Naaman reprezentują dziś każdą kobietę i każdego mężczyznę na świecie, wszystkich, którzy są wezwani do tego, by opowiedzieć się za Jezusem lub przeciwko Niemu. Właśnie to miał na celu Jezus prowokując tych, którzy słuchali Go w synagodze – chciał, aby się określili. Tego samego wymaga od nas, współczesnych odbiorców Jego słów.

Żyjmy tak, by Jezus zawsze był mile widziany w naszym życiu.

Wtorek, 22.03.2022r.

Mt 18, 21-35

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam, że są sytuacje, kiedy Bóg oczekuje od nas stosowania zasady odpłaty. Nie chodzi tu bynajmniej o postępowanie w myśl zasady: oko za oko, ząb za ząb. Bóg chce nie tylko, abyśmy we wzajemnych kontaktach odpłacali sobie nawzajem dobrem za dobro – On idzie o wiele dalej, ponieważ chce, żebyśmy za dobro odpłacali dobrem kilkakrotnie wyższym niż to, które otrzymaliśmy! Ten nakaz wypływa z faktu stworzenia człowieka na Boży obraz i podobieństwo, bo kto jeśli nie sam Bóg obdarowuje nas wszystkich dobrem o wiele większym niż na to zasługujemy i jakie możemy ofiarować innym? Kto jeśli nie sam Bóg wybacza nam to, czego nawet w ułamku nie potrafimy wybaczyć drugiemu człowiekowi?

Próbujmy na co dzień być coraz lepsi w byciu dobrymi.

Środa, 23.03.2022r.

Mt 5, 17-19

Zastanawiając się nad stosunkiem Jezusa do żydowskiego Prawa zawsze przywołujemy słowa dzisiejszej Ewangelii: Jezus przyszedł na świat nie po to, by znieść Prawo dane ludziom za pośrednictwem Mojżesza, ale po to, by je wypełnić. Czy zastanawialiśmy się kiedyś na czym ma polegać to wypełnienie? Czym Prawo ma zostać wypełnione? Czy to znaczy, że czegoś mu brakuje? Jak zrozumieć te Jezusowe słowa, skoro niejednokrotnie na kartach Ewangelii pokazywał nam jak przekracza przykazania prawa żydowskiego? Jak wiemy, pierwszym i najważniejszym przykazaniem jest przykazanie miłości Boga i bliźniego. To miłość ma wypełniać nie tylko przepisy Prawa, ale przede wszystkim całe nasze życie, każde nasze działanie, każdą decyzję. Miłość ma być soczewką, przez którą mamy patrzeć na Prawo, na ludzi, na Boga. Jezus nakazuje nam dziś, byśmy wypełniali Prawo i uczyli je wypełniać, a to oznacza, że nakazuje nam kochać i dawać przykład miłości.

Czwartek, 24.03.2022r.

Łk 11, 14-23

Jezus uczy nas dziś (wykorzystując kłamliwe oskarżenia osób Jemu przeciwnych), że w życiu musimy się opowiedzieć – albo po stronie dobra, albo po stronie zła; po stronie światłości lub po stronie ciemności. Jest to wybór tak kluczowy w życiu człowieka, że nie ma tu możliwości na przebywanie w sferze szarości, w półcieniu. Wybór dobrego życia ma się charakteryzować dobrym postępowaniem i dobrymi motywacjami podejmowanych działań, bez żadnych odstępstw i wyjątków! Nie znaczy to, że upadki nie będą nam się zdarzały – znaczy to, że podnosząc się z upadku zawsze musimy pamiętać o kierunku, jaki sobie wytyczyliśmy i jak najszybciej wracać na drogę prowadzącą do światłości.

Piątek, 25.03.2022r. – Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie

Łk 1, 26-38

Słowa zwiastowania anielskiego mogą w pierwszym odczuciu wydawać nam się nieprzystające do czasu Wielkiego Postu, który przeżywamy. Jest to jednak piękna okazja, aby uświadomić sobie, że dzieło zbawcze Jezusa rozpoczęło się o wiele wcześniej, niż w momencie, gdy oddał za nas swoje życie. W dziele tym swój ogromny udział miała Ta, której poświęcona jest dzisiejsza Ewangelia – Maryja, kobieta święta, pełna łaski, która potrafiła uwierzyć Bogu pomimo tego, że zapewne nie rozumiała w pełni tego, co On dla niej zamierzył.

Próbujmy nauczyć się takiej postawy, aby potrafić powiedzieć Bogu: nie rozumiem tego co mnie spotka, nie wiem dokładnie, czego ode mnie oczekujesz, ale ufam Ci; ufam, że mi pomożesz.

Sobota, 26.03.2022r.

Łk 18, 9-14

Czytając dzisiejszą Ewangelię niemal od razu możemy zauważyć, że słowa wypowiadane przez faryzeusza są nam niepokojąco znajome. Faryzeusz o nic Boga nie prosi, za nic nie przeprasza, myśli, że już jest doskonały i niczego mu nie brakuje. Kto z nas nie usłyszał choć raz w swoim życiu podobnej wypowiedzi człowieka przekonanego o swojej doskonałości? Przekonanie na własny temat często opieramy na tym, że porównujemy się z innymi, celowo wybierając do tego porównania osoby, przy których nasza postawa będzie się wydawała nieskazitelna. Postępując w ten sposób popełniamy ogromny błąd, ponieważ nie tak będziemy sądzeni przez Sprawiedliwego Sędziego na końcu czasów. On nie będzie nas z nikim porównywał, bo każdy z nas jest jedyny i wyjątkowy, a sądzić nas będzie tylko z miłości.