Niedziela, 14.07.2024r.
Mk 6, 7-13
Wskazówki dotyczące sposobu sprawowania misji przez apostołów mają z jednej strony znamiona instrukcji działania na terenie przeciwnika: szybki, efektywny marsz, bez nawiązywania kontaktów z osobami postronnymi, trzymanie się małej liczby miejscowych kontaktów. Z drugiej strony zaś apostołowie nie mają zapasu pieniędzy, żywności. Ich celem jest bowiem, aby zostało przyjęte wezwanie do nawrócenia, a to nie gwarantuje życzliwego
przyjęcia. Mają być gotowi i na przyjęcie, i na odrzucenie. Nie jest ważne, jak oni zostaną potraktowani. Ważne, by adresaci ich przesłania otworzyli się na Boga.
Poniedziałek, 15.07.2024r.
Mt 10, 34-11,1
Jezus zapowiada ostre konflikty, które dotyczą Jego osoby, nawet pomiędzy najbliższymi sobie ludźmi, jak dzieci czy inni domownicy. Nie czyni tego dlatego, że podziały są Jego celem, ale dlatego, że budzi On skrajne reakcje: miłości i odrzucenia, podziwu i nienawiści. Wybór Jezusa jest związany z trudem, przeciwnościami, z krzyżem. Dziwi, że to naczelne miejsce w życiu tych, którzy Go wybrali, Jezus tak łatwo ustępuje Temu, który Go posłał. Ale tylko tak może nas nauczyć, jak tworzyć właściwe miejsce dla Boga w naszym życiu. Taka jest treść Jego ewangelii: możemy być tronem Bożej chwały,
świątyniami Ducha Bożego.
Wtorek, 16.07.2024r.
Mt 11,20-24
Tyr i Sydon to ośrodki handlu światowego, w których gromadził się dorobek wielu pokoleń dzielnych żeglarzy, kupców obracających ogromnym majątkiem. Korozain i Betsaida to dziury w peryferyjnej Galilei. Przez wiele wieków lokalizacja drugiej z nich była niepewna, a dopiero druga dekada bieżącego stulecia przyniosła odkrycia, które pozwoliły z pewnością ją umiejscowić na mapie Ziemi Świętej (wieś Al-Aradż). Morskim stolicom Fenicjan zarzucano, także na kartach Biblii (np. Ez 27,1-28,23), butę i brak pokory wobec Boga. Znaczenie, polityczna potęga i bogactwo łatwo wbijają w pychę. Istnieje jednak zjawisko, które możemy nazwać butą miernot. Bez żadnych atrybutów wielkości można uważać, że jesteśmy najważniejsi na świecie, samowystarczalni, negować wszelkie autorytety. Jak biedakom czy nędzarzom nie jest łatwiej o cnotę ubóstwa niż bogaczom, tak ludziom bez czytelnych dla otoczenia tytułów do wielkości, nie jest łatwiej o pokorę.
Środa, 17.07.2024r.
Mt 11, 25-27
W Mt 11,25 (podobnie jak w Łk 10,21) ci, którym Bóg objawił swe tajemnice, określeni są jako nēpioi czyli niemowlęta, dzieci, które jeszcze nie mówią. Jakub Wujek SJ (1541-1597), wspaniały renesansowy tłumacz Pisma Świętego na język polski, wykazała się ogromną sprawnością językową, tłumacząc „objawiłeś malutkim”. Tekst ewangeliczny przeciwstawia więc mędrców i ludzi biegle posługujących się rozumem tym, którzy jeszcze rozumu nie używają. Bóg jest całkowicie wolny w obdarowywaniu poznaniem Siebie tych, których chce obdarować. Dzieje się tak, gdyż owo objawienie się Boga człowiekowi jest zawsze darem, a nie dziełem naszego umysłu.
Czwartek, 18.07.2024r.
Mt 11, 28-30
Czym konkretnie obdarza Jezus tych, którzy przychodzą do Niego przygnieceni życiowymi brzemionami? „A ja was ochłodzę” – tłumaczy o. Jakub Wujek. Jest to dobry przekład czasownika anapauō – „orzeźwiam”, „odświeżam”, „odpoczywam”, „robię przerwę”. Jezus Chrystus pozwala nam odpocząć, nabrać sił, ukoić niepokoje, uciszyć burze wywołane frustracjami. Warto jednak zapytać siebie, czy szukamy u Niego owego odpoczynku, czy traktujemy Go jak opakowanie napoju energetyzującego, środek mobilizujący na siłę do dalszego wysiłku.
Piątek, 19.07.2024r.
Mt 12, 1-8
Łatwo wytykać komuś brak pobożności, przekroczenie nakazów moralności. O wiele trudniej zrozumieć czyjś głód, zmęczenie. Jeszcze trudniej pospieszyć z pomocą. Jezus naraża się na zarzuty i oskarżenia, ponieważ istotniejsze od nieposzlakowanej opinii dotyczącej Jego osoby, jest troska o uczniów. Nie oznacza to jednak, że możemy traktować nasze moralne i religijne zobowiązania jako zależne wyłącznie od naszej akceptacji czy zgodności z naszymi poglądami. To On jest Panem… Od Niego uczymy się, czym jest miłosierdzie Boga i jak je naśladować.
Sobota, 20.07.2024r.
Mt 12, 14-21
Tajemnicza postać z Księgi Izajasza 40-55, którą nazywamy Sługą Jahwe, w interpretacji pierwszych chrześcijan utożsamiała się z Jezusem Chrystusem. Działo się tak, ponieważ przypisywano mu w tekstach pochodzących z okresu początków panowania perskiego (ok. 539 r. przed Chr.) całkowite posłuszeństwo wobec Boga, nieużywanie środków związanych z siłą fizyczną i przemocą. Była to postać, której celem było głoszenie chwały Boga, ale też cierpienie za tych, którzy zgrzeszyli i znaleźli się daleko od Boga. Świadomość misji, jaką ma przed sobą Jezus, powinno pomóc Jego uczniom w zrozumieniu, czego wymaga od nich pójście za ich Panem.