XXIII Niedziela Zwykła, 10.09.2023 r.

Mt 18, 15-20

Czytany dziś fragment jest stosunkowo niewielkim urywkiem mowy eklezjalnej Jezusa. Ten krótki tekst zawiera ważne i rozpoznawalne treści, zachęca do relacji opartych na zgodzie i wzajemnej wyrozumiałości pomiędzy wyznawcami Jezusa, ale nie tylko. Jezus wypowiada się również na temat kolegialności członków wspólnoty i mocy ich modlitwy.  Poruszone w tym fragmencie aż trzy tematy mogą sprawiać wrażenie różniących się między sobą, ale w rzeczywistości zachodzi pomiędzy nimi ścisła korelacja. Jedynie wspólnota żyjąca w zgodzie i wzajemnym poszanowaniu, w duchu miłości szczerze dążąca do rozwiązywania rodzących się konfliktów, może, ma prawo, podejmować decyzje, które otrzymają Bożą akceptację i błogosławieństwo. Idąc tym tokiem rozumowania, jedynie uczniowie darzący siebie wzajemną miłością mogą zanieść przed tron Boga prawdziwą modlitwę. Być może, w treści czytanej dziś Ewangelii znajduje się odpowiedź na pytanie, dlaczego nasze modlitwy okazują się nieskuteczne.

 

Poniedziałek, 11.09.2023 r.

Łk 6, 6-11   

W ziemskiej działalności Pana Jezusa decydujące znaczenie ma nauczanie. Według relacji ewangelistów Jezus większą część czasu przeznaczył na formowanie Dwunastu, nauczanie tych, którzy poszli za Nim jako Jego uczniowie, wreszcie na głoszenie Dobrej Nowiny otaczającym Go rzeszom ludzi.  Uczynione cuda, spotkania z pojedynczymi ludźmi także stanowiły okazję do wygłoszenia konkretnych pouczeń.  Uzdrowienie człowieka z bezwładną ręką jest tego modelowym przykładem. Owszem, Jezus okazał miłosierdzie nieszczęśnikowi, ale o wiele ważniejszy w tym wydarzeniu jest Jego stosunek do norm świętowania szabatu i nauka wygłoszona na ten temat. Spotkanie z kaleką stworzyło właściwy kontekst dla Jezusowej wypowiedzi. Spełnienie wszystkich nakazów i zakazów szabatowych wcale nie musi oznaczać uszanowania Dnia Świętego. Sama nazwa tego dnia zachęca, wręcz obliguje, do bardziej intensywnego czynienia dobra wokół siebie. Wydaje się, że dobrym komentarzem będą tutaj słowa Jezusa wypowiedziane w innym miejscu: Wszystko, co zrobiliście dla jednego z tych najmniejszych moich braci, zrobiliście dla Mnie (Mt 25, 40). Jakże szczególnie Jezusowa wypowiedź brzmi w odniesieniu do Dnia Świętego.  

 

Wtorek, 12.09.2023 r.

 Łk 6, 12-19

Wszystkie ewangelie synoptyczne relacjonują moment ustanowienia Dwunastu, ale jedynie Święty Łukasz podaje, że Jezus całą noc spędził na modlitwie do Boga, zanim powołał grono swoich najbliższych współpracowników. Wielkie dzieła dokonują się w zjednoczeniu z Bogiem. Wybór apostołów jest jednym z największych dokonań w historii. Stali się oni podwaliną, zaczątkiem Kościoła, zbawczej wspólnoty wierzących w Jezusa Chrystusa, powołanej do istnienia na wieki. Tamta noc na górze wydaje się mało rozpoznawalna w bogactwie wydarzeń biblijnych, ale co do znaczenia należy traktować ją na równi z nocą betlejemską i nocą paschalną. Można przecież uważać tę noc za moment narodzin Kościoła.

 

Środa, 13.09.2023 r.

Łk 6, 20-26

Zachwyca postawa Jezusa wobec ludzi biednych i najbardziej pokrzywdzonych. Nazywa ich błogosławionymi, czyli szczęśliwymi. W perspektywie doczesnej słowa Jezusa mogą się wydawać niezrozumiałe, wręcz cyniczne, podobnie jak i poczwórne biada skierowane pod adresem ludzi bogatych, w wymiarze doczesnym, można potraktować jako naiwność i niepoprawny idealizm. Istnieje jednak perspektywa wieczności, w której Jezus ujmuje sytuację, zarówno biednych i cierpiących, jak i ciemiężących ich bogaczy. Ta perspektywa przemawia jedynie do ludzi wierzących. Jezus nie użala się w pusty sposób nad biednymi, nie przemienia cudownie w chleb kamieni na pustyni, aby ich nakarmić. On oferuje nieskończenie więcej. Pozostaje jedynie uwierzyć i zaufać Jego słowom.

 

Czwartek, 14.09.2023 r. – święto Podwyższenie Krzyża Świętego

J 3, 13-17

Czytany dziś fragment Ewangelii Jana to jeden z najbardziej zastanawiających tekstów, nad którym można rozmyślać w nieskończoność. Dlaczego Syn Boży, prawdziwy Bóg, musiał zostać wywyższony, skoro od wieków jest Święty, Doskonały, Najwyższy? Dlaczego miejscem wywyższenia musiał być krzyż, narzędzie najbardziej okrutnej śmierci w historii? Jak należy w tym kontekście rozumieć zbawcze pragnienie Boga Ojca? Odpowiedź na te pytania jest tak bardzo nieuchwytna, a jednak wypełnia serca ludzi wierzących, dając im siłę i radość w codziennym życiu. Nie da się odpowiedzieć na te pytania w kilku zdaniach. Odpowiedzi trzeba poszukiwać przez całe życie. Im bardziej się do niej zbliżamy, tym z większą pasją poszukujemy.

 

Piątek, 15.09.2023 r. – wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Bolesnej

J 19, 25-27

Warto zauważyć, że niemal wszystkie wydarzenia ewangeliczne, gdzie Maryja ukazana jest wraz ze swoim Synem, naznaczone są Jej cierpieniem. Począwszy od narodzin Jezusa w stajni betlejemskiej poprzez ofiarowanie, później odnalezienie w świątyni, aż po spotkanie na Golgocie. Nawet wydarzenie w Kanie Galilejskiej nie jest pozbawione przykrych akcentów.  Obecność Maryi pod krzyżem stanowi apogeum Jej cierpienia, które łączy się z odkupieńczą Męką Syna.  Warto również zauważyć, że wszystkie te sytuacje stanowią niezbędne punkty na drodze historii zbawienia. Motyw cierpienia Matki Najświętszej jest ich nieodłączną częścią. Tajemnica cierpienia Matki Odkupiciela, i naszej Matki, najpełniej wyraziła się na Golgocie, ale rozpoczęła się o wiele wcześniej i będzie się dopełniać aż do końca czasów.

 

Sobota, 16.09.2023 r.

Łk 6, 43-49

Przypowieść o dwóch budowniczych wiele mówi o odpowiedzialnym traktowaniu i przeżywaniu wiary. Szybkie i łatwe budowanie domu, bez większego wysiłku i poświęcenia, może przynieść żałosny efekt. Poniesiony zaś trud, cierpliwość, poświęcenie i ofiara budowniczego owocują trwałą i wytrzymałą konstrukcją, a w rezultacie komfortowym mieszkaniem w bezpiecznym budynku. Podobnie jest w życiu wiary. Droga na skróty prowadzi na manowce, których finałem może być wieczne potępienie. Droga przez krzyż i pokorne pełnienie woli Najwyższego wiedzie do zbawienia. Słuszność takiego postępowania ukazał sam Jezus Chrystus, a po Nim ogromna rzesza tych, którzy zafascynowali się Jego przykładem i których Kościół czci jako świętych.