Komentarze do czytań – XVIII Tydzień Zwykły

(02-08.08.2015)

Niedziela, 02.08.2015

Pierwsze czytanie: Wj 16, 2-4. 12-15

Bóg w swoim tajemniczym procesie wychowywania nas dopuszcza niekiedy, że brakuje nam tego, na co bardzo oczekujemy. Nasze plany zawodzą. Takie sytuacje według zamierzenia Bożego mają w nas pomnożyć wiarę w Niego. Trójca Przenajświętsza, która stale otacza nas swoją pomocą, oczekuje od nas całkowitego zaufania. Albowiem dla odkrywania w nas działania Bożego potrzebujemy głębokiej wiary. Powątpiewanie zaś w miłość Trójcy Przenajświętszej do nas jest źródłem grzechu. Jeżeli nie wierzymy, że Bóg nas kocha, pragniemy wtedy rozwiązywać nasze problemy według własnych planów na szczęście. To liczenie na samych siebie okazuje się jednak potem naszą wielką tragedią. Prośmy Trójcę Przenajświętszą, abyśmy potrafili ufać Jej w każdej chwili naszego życia, przede wszystkim w trudnych sytuacjach życiowych. Pomocą w tym niech nam będzie częste uczestnictwo w Eucharystii, której zapowiedzią był cudowny pokarm dany narodowi wybranemu przez Boga na pustyni. W związku z tym Jezus Chrystus mówił o sobie: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało, [wydane] za życie świata” (J 6,51). „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6,56).

 

Psalm responsoryjny: Ps 78 (77), 3 i 4bc. 23-24. 25 i 54

Uwielbiajmy Jezusa Chrystusa obecnego w Eucharystii. Niech każda Msza święta wzmacnia nasze pragnienie życia w nieustannym zjednoczeniu z Trójcą Przenajświętszą. Jezus Chrystus – Pokarm Eucharystyczny jest bowiem dla każdego z nas źródłem w pełni szczęśliwego życia wiecznego.

 

Drugie czytanie: Ef 4, 17. 20-24

Szczere pragnienie życia w nieustannym zjednoczeniu z Trójcą Przenajświętszą powoduje przemianę naszego życia. Święty Paweł dał o tym własne świadectwo w Liście do Galatów (2,20): „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie”. Jeżeli z pokorną wiarą pragniemy tego „nowego życia”, Bóg da nam łaskę, że staniemy się święci i nieskalani przed Jego obliczem, o czym św. Paweł pisał do Efezjan (1,4), a mianowicie nie tylko pozbędziemy się grzechu, czyli zła popełnianego z pełną świadomością i dobrowolną zgodą, ale również stopniowo będziemy doświadczać wyzwalania się ze słabości i błędów.

 

Ewangelia J 6, 24-35

W naszej codzienności jesteśmy często narażeni na traktowanie Jezusa Chrystusa jako idealnego narzędzia dla wypełnienia własnych planów. Mesjasz natomiast oczekuje od nas, abyśmy Go pragnęli dla Niego samego. To jest zaś związane z naszą wiarą, że plany Jezusa są dla nas darem Jego miłości i najlepszym źródłem szczęścia wiecznego. W tym kontekście Chrystus powiedział: „Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał”. „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie”.

 

Poniedziałek, 03.08.2015

Pierwsze czytanie: Lb 11, 4b-15

Brak wiary w miłość Boga do nas, powoduje to, że nie potrafimy zauważyć zaangażowania się Trójcy Przenajświętszej dla naszego dobra w wymiarze wiecznym. Taki sposób życia może w konsekwencji doprowadzić nas do rozpaczy. Stajemy również przed pokusą traktowania Boga jako magicznego narzędzia do wypełniania naszych życzeń. Trójca Przenajświętsza dla naszego ratunku dopuszcza, abyśmy doświadczyli wtedy cierpienia, jako skutku naszej fałszywej postawy w stosunku do miłości Bożej. Prośmy Boga-Ojca, aby te chwile cierpienia były przez nas rozpoznane jako wezwanie nas do nawrócenia. To działanie Bożego miłosierdzia stosuje w odniesieniu do nas Jezus Chrystus, co ukazane zostało w starochrześcijańskim hymnie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza (2 Tm 2,11-13): „Jeżeli bowiem z Nim współumarliśmy, z Nim także żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego”. Prośmy Trójcę Przenajświętszą o doradzeniu naszemu niedowiarstwu, abyśmy z ufnością otwierali się na wierność Boga-Ojca, ukazaną nam przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym.

 

Psalm responsoryjny: Ps 81 (80),12-13. 14-15. 16-17

Prośmy Trójcę Przenajświętszą, abyśmy z pokorną wiarą byli otworzeni na Boże miłosierdzie. Abyśmy stale doświadczali, że Bóg-Ojciec przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa wyzwala nas od wszelkich przeszkód między Bogiem a nami, miedzy nami samymi, ze wszelkich złych wspomnień, oczyszcza nasz sposób myślenia, uwalnia od wszelkiego zła, a luki, powstałe po usunięciu zła, wypełnia miłością Ducha Świętego.

 

Ewangelia: Mt 14, 13-21

Po zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa i zesłaniu Ducha Świętego Apostołowie zrozumieli, że znak rozmnożenia chleba był zapowiedzią Eucharystii. Uwielbiajmy Mesjasza, że zechciał stać się naszym Pokarmem na życie wieczne. Uwielbiajmy Boga-Ojca, że przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym możemy stale żyć w Obecności Bożej.

 

Wtorek, 04.08.2015

Pierwsze czytanie: Lb 12, 1-13

Znamienne jest to, że imię „Miriam” nawiązuje do słowa hebrajskiego „meri”, które oznacza „bunt”. Brak wiary i wynikająca z tego pycha wywołuje w człowieku przeciwstawianie się Bogu. Taka postawa zbuntowanej osoby powoduje święty gniew Boga. Trójca Przenajświętsza ukazuje wtedy człowiekowi bolesne skutki jego przeciwstawiania się planom Bożym. Ma to na celu pomoc w zauważeniu mu jego niewłaściwej postawy. Wiara zaś w miłość Boga do człowieka w każdej chwili życia, owocuje postawą pokory. Bóg postawił zbuntowanym Miriam i Aaronowi jako wzór tej postawy Mojżesza, który „był człowiekiem bardzo skromnym, najskromniejszym ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi”, jak napisał Autor natchniony Księgi Liczb. Święty Mojżesz był zapowiedzią dla nas pełnego zbawienia darowanego przez Jezusa Chrystusa, który w związku z tym woła każdego z nas: „Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”. (Mt 11,29). Prośmy zatem za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny, która jest szczególnym wzorem pokory, prostoty i uwielbienia Trójcy Przenajświętszej, abyśmy nigdy nie buntowali się przeciw Bogu, lecz przeciwstawiali się zawsze pokusom szatana.

 

Psalm responsoryjny: Ps 51 (50), 3-4. 5-6. 12-13

Coraz głębsze zjednoczenie z Trójcą Przenajświętszą powoduje, że potrafimy lepiej poznać okropność i istotę grzechu w nas. Jezus Chrystus pouczył Apostołów, że ta umiejętność jest darem Ducha Świętego (J 16,8-9): „On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, /…/ – bo nie wierzą we Mnie”.

 

Ewangelia: Mt 14, 22-36

Abyśmy mogli żyć według nauki i zaleceń Jezusa Chrystusa, On wstawia się za nami u Ojca. Trójca Przenajświętsza nas wspiera nieustannie, abyśmy nie kierowali się w naszym życiu lękami, które się w nas budzą, gdy zapominamy o Obecności Bożej. Nasze obawy mogą bowiem w nas również tłumić widzenie działania Jezusa Chrystusa, jak to było w przypadku Apostołów w łodzi miotanej falami. Gdy jednak szczerze będziemy wtedy wołać, jak święty Piotr: „Panie, ratuj mnie”, doświadczymy pewnej pomocy Bożej. Prośmy zatem Trójcę Przenajświętszą za wstawiennictwem świętego Jana Marii Vianneya, abyśmy z pokorną wiarą byli otworzeni na  Boże miłosierdzie.

 

Środa, 05.08.2015

Pierwsze czytanie: Lb 13, 1-2a. 25 – 14, 1. 26-29. 34-35

Pełne zawierzenie Bogu polega na tym, że ufamy Mu pomimo braku rozumienia Jego działania w naszym życiu. Nasze ograniczenia w pojmowaniu spraw Bożych nie są przeszkodą w przyjmowaniu miłosierdzia Trójcy Przenajświętszej. Na Boga zamyka nas jednak brak wiary w Jego miłość. Autor natchniony Listu do Hebrajczyków, nawiązując do negatywnego przykładu ludu wybranego na pustyni, upomina adresatów (Hbr 3,7-9): „Dlatego, jak mówi Duch Święty (Ps 95[94],7-11): Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych jak podczas buntu, w dzień kuszenia na pustyni, gdzie kusili Mnie ojcowie wasi, wystawiając na próbę, chociaż widzieli dzieła moje przez lat czterdzieści”. Jednocześnie wskazuje na to, że „wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy” (Hbr 11,1). Zachęca również każdego z nas do patrzenia „na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na [jego] hańbę, i zasiadł po prawicy na tronie Boga (Hbr 12,2). Istotą bowiem życia chrześcijańskiego jest rozpoznawanie woli Bożej i wierne wypełnianie planów Bożej miłości względem nas.

 

Psalm responsoryjny: Ps 106(105), 6-7a. 13-14. 21-22. 23

Przepraszajmy Trójcę Przenajświętszą za brak wiary w Jej miłość do nas. Przepraszajmy w związku z tym również za pychę, usiłowanie rozwiązywania naszych problemów na własną rękę.

 

Ewangelia: Mt 15, 21-28

W tajemniczym działaniu Bożego miłosierdzia Jezus Chrystus może próbować naszą wiarę. Jego postępowanie w stosunku do nas będzie wtedy niezrozumiałe i surowe, jak w przypadku kobiety kananejskiej. Jezus dopuszcza takie sytuacje, aby wzmacniać naszą wiarę i pokorę.

 

Czwartek, 06.08.2015, Święto Przemienienia Pańskiego.

Pierwsze czytanie: 2 P 1, 16-19

Prawdziwość świadectwa uczniów jest potwierdzona przez proroctwa Starego Testamentu. Ich interpretacja zaś ma właściwy sens, gdy odnosi się do nauki Jezusa Chrystusa. Od początku w historii Kościoła była podkreślana harmonia Starego i Nowego Testamentu. Nie można dobrze, zgodnie z wolą Bożą, zrozumieć Starego Testamentu bez Nowego, ani Nowego bez Starego. Święty Piotr w tym samym Liście ostrzega ponadto: „To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest do prywatnego wyjaśniania. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie” (2P 1,20-21). Zachęta Apostoła skierowana do uczniów Chrystusa, aby trwali przy Proroctwach, „jak przy lampie”, współbrzmi ze słowami samego Jezusa: „Trwajcie we Mnie, a Ja w was [będę trwać]. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie” (J 15,4). Czytanie bowiem Słowa Bożego z modlitwą serca i rozważaniem go jest źródłem naszej wiary, miłości i nadziei w Duchu Świętym. Prośmy Trójcę Przenajświętszą o chęć poznawania Słowa Bożego i życia według planów Bożej miłości względem nas.

 

Psalm responsoryjny: Ps 97 (96), 1-2. 5-6. 9

Chwały Boga nie można porównać z jakąkolwiek chwałą we wszechświecie. Wszystko bowiem, cała wspaniałość stworzeń wywodzi się od Stwórcy. Prośmy Trójcę Przenajświętszą słowami psalmu, aby Ona królowała w naszych sercach. Niech nasze życie współbrzmi z całym stworzonym światem w uwielbianiu Boga Wszechmogącego.

 

Ewangelia: Mk 9, 2-10

Przemienienie Jezusa było przygotowaniem Jego i uczniów na mające nadejść Triduum Paschalne. Wydarzenie to zapowiada już zwycięstwo nad złem zmartwychwstałego Chrystusa. Ukazanie się Eliasza i Mojżesza wskazuje na wypełnianie się Proroków i Prawa w misji Mesjasza. Zauważmy, że Apostołowie uczestniczą w tym wyjątkowym wydarzeniu z zachwytem, jednak jednocześnie z przerażeniem. Gorące bowiem pragnienie poznawania Wszechmocnego Boga łączy się z uwielbieniem Trójcy Przenajświętszej, ale i również z bojaźnią Bożą. Jezus Chrystus jest umiłowanym Synem Boga-Ojca. Życie według wskazań Mesjasza jest przygotowaniem nas do uczestnictwa w Jego chwale, danej Mu przez Ojca w Duchu Świętym.

 

Piątek, 07.08.2015

Pierwsze czytanie: Pwt 4, 32-40

Zauważmy, że miłość Boga do narodu wybranego jest bezwarunkowa. Pan obdarzył Izraela dobrodziejstwami przed ogłoszeniem Prawa. Wypełnianie zatem Przykazań jest owocem otworzenia się z wiarą na działanie Bożej miłości. W związku z tym Święty Jan Apostoł w swoim Pierwszym Liście (4,10) napisał: „W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy”. Bóg-Ojciec przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa wyzwala nas od wszelkich przeszkód między Bogiem a nami, między nami samymi, ze wszelkich złych wspomnień, oczyszcza nasz sposób myślenia, uwalnia od wszelkiego zła, a luki, powstałe po usunięciu zła, wypełnia miłością Ducha Świętego. Gdy jesteśmy zatem otworzeni z wiarą na Trójcę Przenajświętszą, mamy w konsekwencji zdolność do życia według Przykazań. Święty Jan Apostoł dalej w swoim Pierwszym Liście (5,2-4) wyraża to w następujący sposób: „Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara”.

 

Psalm responsoryjny: Ps 77 (76), 12-13. 14-15. 16 i 21

Wspominanie wielkich dzieł Boga, dokonanych w życiu osobistym i wspólnotowym jest uwielbianiem Trójcy Przenajświętszej. Z natchnionym Autorem psalmu, dziękujmy zatem Bogu za Jego obecność w nas, za Jego miłość, za dar życia w zjednoczeniu z Nim w Kościele – Mistycznym Ciele Jezusa Chrystusa, za Rodziców, za Chrzest, Sakrament Pojednania i Pokuty, Eucharystię, Bierzmowanie, Sakrament Chorych, Sakrament Małżeństwa, Sakrament Święceń, Profesję Zakonną, za wszelkie dary otrzymane od Trójcy Przenajświętszej i wyrzeknijmy się szatana, jego dzieł i pokus.

 

Ewangelia Mt 16,24-28

Otworzenie się z pokorną wiarą na miłość Jezusa Chrystusa owocuje w nas przemianą naszych serc. Życie bowiem według Najświętszego Serca Jezusa łączy się z usunięciem naszych własnych planów na szczęście. Warto jednak pamiętać o zapewnieniu Mistrza (Mt 11,30): „Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie”.  Trudy podjęte dla Jezusa Chrystusa łączą się z radością w Duchu Świętym. Mamy możliwość uczestniczenia w szczęściu Bożym już tu na ziemi, a w pełny sposób – w wieczności.

 

Sobota, 08.08.2015

Pierwsze czytanie: Pwt 6, 4-13

Imię Boga „Jestem, Który Jestem” (Wj 3,14), podkreśla stałą gotowość Trójcy Przenajświętszej do wspierania nas w każdym momencie. To Imię Boga z szacunkiem wymawiano w skrócie przez słowo „Adonai” („Pan”): „Słuchaj, Izraelu, Pan, nasz Bóg – Pan jedyny” (Pwt 6,4). W Jezusie Chrystusie zostało nam objawione pełne Oblicze Boga-Ojca w Duchu Świętym. W związku z tym Syn Boży mówił do Apostołów w Wieczerniku (J 14,9): „Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca”. Istotą Trójcy Przenajświętszej jest Miłość. Ojciec kocha Syna, Syn kocha Ojca, a Więzią Miłości Ojca i Syna jest Duch Święty. Wraz zatem ze wcieleniem Jezusa Chrystusa zostaliśmy wprowadzeni w pełne poznanie Boga jako Wspólnoty Osób. Doświadczanie Miłości jest zatem możliwe jedynie poprzez trwanie w Trójcy Przenajświętszej. Jeżeli postawimy jako źródło szczęścia kogokolwiek lub cokolwiek poza jedynym Bogiem, szybko przekonamy się, że ten bożek stanie się demonem, który zniszczy nas. Będziemy bowiem wtedy oderwani od zbawczej więzi z Trójcą Przenajświętszą. Prośmy Ducha Świętego o pokorę, czyli życie w prawdzie. Zechciejmy osobiście, każdy z nas, zadać sobie pytanie i szczerze na nie odpowiedzieć: Kim jest dla mnie Bóg? Na którym miejscu jest Bóg w moim życiu?

 

Psalm responsoryjny: Ps 18 (17), 2-3. 7. 47 i 51

Więź miłości Trójcy Przenajświętszej: Ojca i Syna, i Ducha Świętego jest Twierdzą, której nie może pokonać szatan, pogrążony w swej egoistycznej samotności, nienawiści wszystkich. Trwanie zatem w jedności z Bogiem i Kościołem daje nam siłę do pokonywania wszelkich ataków złego ducha. Prośmy zatem Trójcę Przenajświętszą za wstawiennictwem świętego Dominika, abyśmy z pokorną wiarą byli otworzeni na miłość Boga, okazaną nam w Kościele.

 

Ewangelia: Mt 17, 14-20

Wiara w Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego uzdalnia nas do czynienia dzieł Bożych. Polecajmy zatem Trójcy Przenajświętszej nasz brak wiary. Niech Bóg-Ojciec zapewnia nas, że jesteśmy Jego umiłowanymi dziećmi. Niech Jezus Chrystus zapewnia nas, że jesteśmy Jego umiłowanymi braćmi i siostrami. Niech Duch Święty zapewnia nas, że jesteśmy Jego umiłowanymi świątyniami. Niech stale będziemy zjednoczeni z Trójcą Przenajświętszą w wierze, miłości i nadziei.

o. Sebastian Walak CP