[dzien 1]
Niedziela, 26.03.2017 r.
Pierwsze czytanie: 1 Sm 16,1b. 6-7. 10 -13a
Dzisiejsze czytanie przypomina nam , że Bóg nie ma względu na osoby. Dla Boga nie ma znaczenia, ile kto ma lat, jakie posiada tytuły naukowe, czy jest biedny czy bogaty . Bóg patrzy na serce i obdarza łaską, i błogosławieństwem tych , których sam wybiera i posyła do konkretnych zadań. Logika Boża często jest niezrozumiała dla ludzi zanurzonych w doczesności tego świata , którzy upatrują wielkości i znaczenia człowieka w wymiarze jego produktywności i zasobności materialnej. Bóg, czego innego oczekuje od człowieka i inaczej niż on działa: „Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami”(Iz 55,8). Módlmy się, aby nasze serce było poddane woli Bożej . Abyśmy nie chcieli być mądrzejsi od Boga i nie chcieli dyktować Mu, jak ma postępować z nami. Niech w naszym życiu wypełnia się nie to, co my chcemy i jak chcemy, ale to, co przewidział dla nas Bóg i tak, jak On to chce zrealizować. Bądźmy otwarci na Jego działanie, czujni w rozpoznawaniu Jego woli wobec nas, abyśmy zapragnęli myśleć i czuć tak, jak On.
Psalm responsoryjny: Ps 23 1-2ab.2c-3.4.5.6
Słowa Psalmu 23 radują duszę człowieka, bowiem chwalą opiekę Boga nad tymi , którzy Mu zaufali całym sercem i pełnią Jego wolę . Bóg, jak pasterz, chroni i karmi swoje owce, dając im najlepsze pastwiska i poczucie bezpieczeństwa.
Drugie czytanie: Ef 5 , 8 -14
W drugim czytaniu z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan słyszymy , że Bóg ma upodobanie w tych , którzy są sprawiedliwi , pokorni i w Nim pokładają całą ufność. Nawet jeśli zbłądzili i żyli w ciemności, ale odzyskawszy wzrok wiary przez działanie Boże, porzucili grzech i poszli za Światłem , którym jest sam Jezus, doznali łaski.
Ewangelia: J 9 , 1 -41
Dzisiejsza perykopa z Ewangelii wg św. Jana opisuje uzdrowienie niewidomego od urodzenia. Ślepota ludzka może oznaczać różnego rodzaju problemy człowieka z postrzeganiem rzeczywistości wokół niego. Można mieć zdrowe oczy i naprawdę niewiele widzieć albo tego, co się widzi, w ogóle nie odnosić do spraw Bożych . Często ludzie żyją tak, jakby Boga nie było. Nie widzą , że ich życie zmierza do jednego celu – utraty życia w wieczności. Gonią za kimś , za czymś, co nazywa się ułudą tego świata . Bóg, jednak cierpliwie czeka , bo chcę każdemu dać możliwość zbawienia. Módlmy się o światło wiary , które przeniknie naszą ślepotę duchową i doprowadzi nas do źródła poznania Boga.
[dzien 2]
Poniedziałek, 27.03.2017 r.
Pierwsze czytanie: Iz 65, 17 -21
Czytanie z Księgi proroka Izajasza zapowiada odbudowę Jerozolimy . Bóg pocieszy swój lud po jarzmie niewoli, jakim było wygnanie do Babilonii. Pocieszy i obsypie błogosławieństwem tych, którzy powrócili do ziemi przodków, aby stać się nowym ludem, oczyszczonym przez cierpienie. To, co było zniszczone, Bóg odbuduje, a właściwie stworzy na nowo, bo Jemu zależy na szczęściu wiecznym każdego z nas. Wystarczy tylko zawierzyć Mu swoje życie . Czasem nam się wydaje , że wszystko stracone, że Bóg zapomniał o nas. Czujemy się odrzuceni i smutni. Przygnębienie często prowadzi do rozpaczy , do utraty wiary. Ale Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych i chce obdarzyć nas radością życia w Nim . Chce również, abyśmy mogli doświadczyć Jego Miłosierdzia . Dlatego musimy Mu zaufać i dać się prowadzić. On pragnie naszego szczęścia, ale my musimy nauczyć się z tego szczęścia korzystać. Prośmy Boga w codziennej ufnej i żarliwej modlitwie, abyśmy umieli ofiarować Mu swoje życiowe plany, swoją przeszłość , teraźniejszość i przyszłość, aby spełniały się w naszym życiu prorocze słowa Izajasza
o zamieszkaniu w odnowionej Jerozolimie, gdzie: „Nie będzie już w niej słychać płaczu ani głosów narzekania.”(Iz 65,19).
Psalm responsoryjny: Ps 30, 2.4.5-6.11-12a.13b
Psalmista głosi chwałę Boga , który z krainy umarłych wywołuje duszę , by tchnąć w nią nowe życie. Prawdopodobnie doświadczył on w swoim życiu miłosierdzia Boga, którego gniew na człowieka trwa przez chwilę, i dlatego kończy swoją modlitwę pełnymi radości słowami: „ Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament, Boże mój i Panie, będę Cię Sławił na wieki”.
Ewangelia: J 4, 43-45
Dzisiejszy fragment z Ewangelii wg św. Jana uczy nas ufać Bogu nawet wtedy, gdy wydaje się nam, że wszystko stracone . Trzeba pamiętać, że u Boga nie ma rzeczy niemożliwych . Na słowo Boga wszystko może zmienić się w moim życiu . To, co dziś spędza mi sen z oczu, co mnie boli, przez co cierpię, jutro, może stać się moim błogosławieństwem . Dziś, zawołam do Jezusa, aby uzdrowił we mnie to, co jest chore , co potrzebuje Jego uwagi.
[dzien 3]
Wtorek, 28.03.2017 r.
Pierwsze czytanie: Ez 47 , 1-9 .12
Czytanie z Księgi Ezechiela opowiada o wodzie wypływającej ze świątyni . Woda jest symbolem Życia , Oczyszczenia i Wzrostu . Dzięki niej możemy żyć . I to żyć w dwóch wymiarach . Daje życie naszemu ciału i daje życie naszej duszy. Życiodajna woda, której źródło bije spod ołtarza świątyni przeradza się w obfitą i coraz głębszą rzekę rozlewającą się w kierunku wschodnim i wpadającą do Morza Martwego. Wizja Ezechiela była bardzo czytelna dla Izraelitów, którzy pielgrzymowali do świątyni jerozolimskiej. Stojąc na Górze Oliwne,j mogli obserwować, jak specjalnymi kanałami spływa krew z ofiarowanych zwierząt do doliny Cedronu i co jakiś czas miesza się ze strumieniami wody wylewanej do kanałów, aby je oczyścić. Rzeka wypływająca spod ołtarza świątyni użyźnia pustynne tereny i przywraca obfitość różnych form życia tam, gdzie go już nie było. Wizja Ezechiela zapowiada zdrój wody żywej wypływającej z przebitego serca Jezusa. Zanurzeni w wodzie chrzcielnej rodzimy się do nowego życia, które jest w Chrystusie Jezusie. Woda chrzcielna obmywa z nas brud grzechu, który plami naszą godność Dziecka Bożego. Dzięki łasce jesteśmy powołani do nowego życia . Dar wody żywej otwiera nas na działanie Boga , Który otwiera nasze umysły i serca. Módlmy się, abyśmy nie chodzili w ciemności, lecz umieli korzystać z daru sakramentów świętych i za nie dziękowali Jezusowi .
Psalm responsoryjny: Ps 46, 2-3.5-6.8-9
Refren dzisiejszego psalmu zapewnia nas, że Ten, który stworzył niebo i ziemię, powołał nas do istnienia, wciąż jest obecny w życiu człowieka. Bóg jest naszą jedyną ucieczką, najpewniejszą pomocą, ponieważ dba o swój lud, o jego życie i nie pozwoli zginąć swojemu stworzeniu.
Ewangelia: J 5, 1-16
Jezus uzdrawia paralityka , który o własnych siłach chce dostać się do sadzawki – do wody uzdrowienia , do wody życia . Paraliż, który blokował mu wejście do sadzawki, to nie tylko choroba ciała, to choroba duszy – grzechy , z których ciężko było mu zrezygnować. Jezus, bardzo kocha człowieka, docenia jego wysiłek wyzbycia się grzechów. Udziela paralitykowi łaski i zostaje on uzdrowiony. Nie na długo jednak bohater dzisiejszej perykopy przyjął łaskę oczyszczenia . Gdy nadarza się okazja , znów brnie w bagno swoich grzesznych przywiązań. Jezus, uzdrawiając paralityka w szabat, naraził się faryzeuszom, bo wskazał zgromadzonym przy sadzawce tłumom, u kogo należy szukać uzdrowienia.
[dzien 4]
Środa, 29.03.2017 r.
Pierwsze czytanie: Iz 49, 8 -15
Czytanie z Księgi Izajasza głosi dobroć Boga , który czuwa nad nami, jak matka nad swym niemowlęciem . Nawet wtedy, gdy człowiek odchodzi od Boga , On nie przestaje go kochać. Fenomen miłości Boga do człowieka jest tak cudowny , że wręcz trudno pojąć go naszym ograniczonym rozumem . Człowiek często chce żyć ,, po swojemu” i dopiero wtedy, kiedy zostanie zraniony przez grzech, powraca do Boga, szukając u Niego schronienia . Bóg, tak kocha swoje stworzenie , że nie zamyka drogi powrotu do siebie. Ciągle, jak dobra i troskliwa Matka, obserwuje poczynania dziecka i nawet kiedy dziecko jest kapryśne i nieposłuszne, nie przestaje go kochać i troszczyć się o niego . Bóg powołał Izraela, aby był Jego sługą i głosił Jego chwałę. Izrael nie okazał się jednak wystarczająco wiernym i posłusznym sługą Boga. Wielokrotnie lekceważył Jego Prawo i był za to przez Boga karcony. Bóg nie zniechęcił się krnąbrną postawą narodu wybranego, lecz dla ratowania go powołał nowego sługę, który odnawia dzieło Mojżesza, dzieło Jozuego oraz gromadzi rozproszone po świecie dzieci Boże. Izajasz zapowiada misję Jezusa Chrystusa. Jego przyjście na świat jest początkiem czasu łaski i zbawienia. Módlmy się , abyśmy codziennie umieli Bogu okazywać naszą wdzięczność za dar Jego Syna, za hojność łask , którymi nas obdarza .
Psalm responsoryjny: Ps 145, 8-9.13cd-14.17-18
Psalm 145 opiewa miłosierdzie Boga , który w swej sprawiedliwości prowadzi lud wybrany do zbawienia . Bóg jest wierny swoim słowom , otacza opieką tych, którzy go wzywają szczerze. Kto w Niego wierzy, ten na pewno żyć będzie. Przyjmijmy te słowa nadziei do swojego serca i starajmy się zrozumieć, jak daleko posuwa się Bóg w miłości do człowieka.
Ewangelia: J 5, 17-30
Święty Jana zwraca uwagę na misję Jezusa, który przyszedł na świat, by zaświadczyć o Ojcu. Syn i Ojciec tworzą Jedność . Kto słucha Jezusa i wierzy Jego słowom, już poznał Ojca . Bóg Ojciec, przekazał Jezusowi sąd nad światem , aby sądził żywych i umarłych. Prośmy Jezusa o łaskę przebywania z Nim w wieczności .
[dzien 5]
Czwartek, 30.03.2017 r.
Pierwsze czytanie: Wj 32 , 7-14
Czytanie z Księgi Wyjścia ukazuje ciągłą niewierność Izraela . Lud, który został wybrany przez Boga , chodzi swoimi drogami , lekceważy Jego Prawo. Mojżesz jako pośrednik między Bogiem i narodem wybranym wstawia się za ludem, prosząc o łaskę . Modlitwa wstawiennicza człowieka sprawiedliwego w oczach Boga ma ogromną moc. Zwłaszcza jeśli w tej modlitwie zapomina on o sobie i własnych korzyściach, a powołuje się na miłe Bogu przykłady życia Abrahama, Izaaka, Jakuba. Mojżesz odwołuje się również do słów samego Boga, do obietnicy danej Abrahamowi i nie chce jej mu odebrać, tylko ją kontynuować. Modlitwa Mojżesza uświadamia, że teraźniejszość nie jest oderwana od przeszłości, a wiara nie jest kapitulacją, lecz przekraczaniem granic własnego rozumu, aby spotkać się z mądrością i miłosierdziem Boga. Ta szczera modlitwa przebłagania zostaje przyjęta przez Boga . Bóg nadal bierze pod opiekę Izraela, ale musi on zrzucić z siebie ,, starego człowieka” i utworzyć w sobie ,, nowe serce i nowego ducha”. Chciejmy także wejść w głąb naszego serca i wyrzucić z niego grzeszne przyzwyczajenia , aby Bóg był zawsze w naszym życiu na pierwszym miejscu . Nie nadużywajmy cierpliwości Boga, bo Bóg jest Miłosierny, ale też i Sprawiedliwy . Każdemu odda według jego uczynków. Módlmy się o szczery żal za brak należytej miłości do Boga .
Psalm responsoryjny: Ps 106, 19-20.21-22.23
W Psalmie 106 lud woła do Boga, aby przebaczył mu grzechy, choć są liczne. Bóg okazuje miłosierdzie, ale najpierw trzeba uznać swój grzech i zaprzestać ciągłej postawy buntu wobec woli Boga. Ta uniwersalna prawda psalmu może i dla nas być pomocna, szczególnie w okresie Wielkiego Postu, kiedy podejmujemy trud powrotu do Boga.
Ewangelia: J 5, 31-47
Jezus, ukazując swoją boskość, powołuje się na świadectwo dane o Nim przez Jana Chrzciciela. Wie, że to jednak zbyt mało, aby ludzie uwierzyli w to, co ma im wkrótce objawić. Wskazuje więc na Boga jako źródło Jego uczynków. Ludzie są jednak tak zaślepieni, że odrzucają i to świadectwo , odrzucając tym samym Boga . Kto odrzuca Boga i Jego przykazania, ten traci życie wieczne .
[dzien 6]
Piątek, 31.03.2017 r.
Pierwsze czytanie: Mdr 2 , 1a. 12 -22
Czytanie z Księgi Mądrości pokazuje , że bezbożny nigdy nie pojmie nauki Bożej. Człowiek, który ustala system wartości według własnych upodobań, będzie patrzył na innych ze złością . Często ten , kto jest daleko od Boga, nie może znieść obecności kogoś, kto powierzył swoje życie Bogu i postępuje według Jego przykazań. Będzie z nim walczył i czyhał na jego potknięcia. Bóg jednak chroni sprawiedliwego, chociaż bezbożni nie szczędzą mu obelg, upokorzeń, cierpień. W ten sposób przeciwnicy Boga mogą poznać łagodność i cierpliwość Jego wyznawców. Mogą również zastanowić się, co jest źródłem owej łagodności i odwrócić się od grzechu. Sprawiedliwy kole w oczy, bo jego postawa przeczy uczynkom niezgodnym z nauczaniem Boga. Ludzie zakłamani , egoistyczni , dbający tylko o życie tu i teraz , którzy świadomie lub przez ignorancję odrzucają naukę Bożą, nie dostrzegają daru, jakim jest sprawiedliwy pośród nich, i sami skazują siebie na ból i cierpienie . Ich serca są nadal zatwardziałe , duszą się we własnych skorupach żądz tego świata. Idą za czymś , czego tak naprawdę do końca nie rozumieją. I ta żądza kariery , władzy , pieniędzy zaślepia ich umysły i serca, i wyprowadza na bezdroża. Módlmy się, abyśmy pragnęli czytać Pismo Święte i pragnęli żyć według słów Jezusa.
Psalm responsoryjny: Ps 34, 17-18.19-20.21.23
Słowa dzisiejszego psalmu dodają otuchy. Bóg zachowuje skruszonych w sercu i przebacza im winy. Nie zazna śmierci ducha ten , kto pokłada ufność w Bogu i do Niego się ucieka.
Ewangelia: J 7, 1-2.10.25-30
Ewangelista Jan opisuje sytuację, która wydarzyła się w czasie żydowskiego Święta Namiotów . Jezus, odrzucony przez uczonych w Piśmie i faryzeuszy, przybywa do Jerozolimy, aby wraz z innymi uczestniczyć w tym święcie . Żydzi jednak zamiast Go słuchać, chcą Go pojmać, ponieważ nauka, którą głosi, jest dla nich niewygodna . Zamierzają Go zabić, bo chcą zagłuszyć głos sumienia , który w nich krzyczy, domagając się prawdy. Człowiek często chce zabić w sobie obraz Boga , żyjąc tak jakby Go nie było . Chce sam być panem swego losu nawet za cenę śmierci wiecznej . Módlmy się za ludzi, którzy błądzą i którzy dobrowolnie i świadomie odrzucają Boga, aby się opamiętali, póki jeszcze mają czas.
[dzien 7]
Sobota, 1.04.2017 r.
Pierwsze czytanie: Jr 11, 18 -20
Ten fragment z Księgi Jeremiasza rozpoczyna całą serię lamentacji proroka. Skarży się on przed Bogiem na swoich bliskich, którzy zabraniają mu prorokować w imię Pana i chcą pozbawić go życia. Prorok nie daje się zastraszyć ich pogróżkom, nie milknie, lecz wiernie głosi słowo Pana o nieszczęściach, o karze, jakie Bóg ześle na lud Judy za grzech cudzołóstwa z innymi bożkami. Chociaż Jeremiasz jest udręczony misją, to jednak ją wypełnia. Całą ufność w swoje ocalenie pokłada w Bogu i liczy, że Bóg pomści jego niezasłużone cierpienie. Jeremiasz jest człowiekiem starego przymierza, domaga się więc kary dla prześladowców, lecz jej wymierzenie zostawia Bogu. Dzisiejsze czytanie z Księgi proroka Jeremiasza zapowiada mękę , którą szykuje lud, aby pozbyć się Jezusa ,, prowadzą Go jak baranka na rzeź”. Dla tłumu Jezus jest tylko skazańcem , człowiekiem niewygodnym , którego trzeba się pozbyć. Dla nas, którzy wybraliśmy Życie w Nim , niech będzie Drogą , Prawdą i Zmartwychwstaniem. Zbawienie człowieka dokonało się przez ofiarę Jezusa . Tak miało być , powiesz bracie i siostro. Tak , tak miało się stać, ale nie zapominaj, że to twoje i moje grzechy ciągle skazują Jezusa na krzyż . To nie tamci ludzie ze Starego i Nowego Testamentu zgrzeszyli – to ja ciągle i ciągle swymi grzechami przybijam Jezusa do krzyża . Smutne, prawda ? Smutne, ale możesz to zmienić . Zacznij walczyć ze swoimi słabościami . Zacznij walczyć już dziś. A Bóg, niech Ci w tym dopomoże.
Psalm responsoryjny: Ps 7, 2-3.9bc-10.11-12
Słowa dzisiejszego psalmu możemy odczytać jako modlitwę proroka Jeremiasza, jako modlitwę człowieka, który wiernie trwa w prawie Pańskim i doznaje prześladowań od występnych. W takiej sytuacji tylko Bóg może uratować, dlatego orant wyznaje ufnie: „ Bóg jest dla mnie tarczą, On zbawia ludzi prostego serca.”
Ewangelia: J 7, 40-53
Spór, jaki powstał wśród ludu na temat Jezusa, pokazuje, jak bardzo Jezus różnił się od proroków poprzedzających Jego przyjście. Jednych zachwycał i zastanawiał, innych doprowadzał do szału. Czy dziś, Jezus, Ten z Golgoty, mnie zachwyca ? Czy słucham Jego nauki i mam odwagę żyć według Jego wskazań ? A może Jego obecność i przykład życia jest dla mnie niewygodny , może się Go wstydzę ? Bracie , Siostro, proszę, dziś zadaj sobie w sercu i w sumieniu te pytania, aby odpowiedzieć, jakim jesteś uczniem Jezusa. Czy masz w swojej duszy wyryty Jego obraz ?
[dzien end]