I Niedziela Wielkiego Postu (rok A)

I Niedziela Wielkiego Postu (rok A)

Idź precz, szatanie!

I czytanie (Rdz 2,7,-9; 3,1-7)

Spotkanie ze złem przenosimy najczęściej na grunt wewnętrzny naszych moralnych wyborów. Zło jest nasze i na naszą miarę, a więc my mamy sobie z nim poradzić i jesteśmy w stanie to zrobić. Od samotnego stawienia czoła złu zaczyna się historia upadku człowieka, lekceważącego Boże wskazówki, jak korzystać z daru pięknego ogrodu. Pokusa, aby definiować, co jest dobre, a co złe, bez brania pod uwagę słowa Boga, zawierzając własnym oczom i podszeptom węża, odkrywa swą właściwą twarz dopiero wtedy, gdy uzmysłowimy sobie, że jest ona tylko przykrywką do uznania Boga za niegodnego zaufania i wiary. Jak łatwo oszukać człowieka, gdy przestaje on wierzyć Bogu!

 

Psalm responsoryjny (Ps 51,3-4.5-6a.12-13.14.17)

Płacz nad własną grzesznością nie przynosi przemiany serca, bowiem pokazuje tylko dominację zła nad człowiekiem. Dopiero wtedy, gdy skrusze towarzyszy zwrócenie się do Boga, aby dokonał tego, co tylko On potrafi – odrodzenia, nowego stworzenia – przynosi prawdziwe nawrócenie. Bo nawrócenie jest prawdziwe dopiero wtedy, gdy odrywa nas od samych siebie, a prowadzi do Boga.

 

II czytanie (Rz 5,12.17-19)

Chrystus to nowy Adam, a nie naprawiona wersja starego. Jest nowym człowiekiem, to znaczy pokazuje nam nową wartość i sens człowieczeństwa, których bez niego nie odkryje żaden filozof czy mędrzec. Tylko On potrafi zmierzyć się z potęgą śmierci, pokonać ją i zwycięstwem tym obdarzyć innych. Tylko On jest zdolny oprzeć bieg ludzkich spraw na zasadach łaski: pełnej życzliwości i troski postawy większego wobec mniejszego i słabszego.

 

Ewangelia (Mt 4,1-11)

Stawienie czoła złu jest trudne zawsze i dla każdego. Także dla Jezusa jest to zadanie, do którego przygotowuje się długo i starannie, które realizuje w morderczym zmaganiu z wolą i umysłem kusiciela. Kończy je słowami mówiącymi o tym, że tylko Bogu należy służyć. Jest w nich zapowiedź tego, co dokonało się między krzyżem a tronem w niebie, a co św. Paweł opisał w piękny sposób w Flp 2,6-11.

Waldemar Linke CP