Category: Rozważania nad codzienną Ewangelią

Niedziela, 24 stycznia Mk 1, 14-20 Przyglądając się nauczaniu Jezusa zauważamy, że jego centrum stanowi Ewangelia, czyli dobra nowina o nadziei zabawienia. Każdy, kto uwierzy i podejmie trud nawrócenia, staje się dziedzicem Bożej obietnicy i obywatelem Królestwa Bożego. Dla ucznia Jezusa ważne jest nie tylko, by samemu zdobyć te cenne dary, ale także – o czym często zapominany –

Niedziela, 17 stycznia Samuel- Bóg wysłuchał,… Czasami mamy dość Boga, bo modlimy się, ale nie zauważamy Jego działania w naszym życiu. Dlaczego? Bo tak naprawdę jesteśmy na Niego zamknięci. Nie zauważamy tych, których Pan stawia na naszej drodze. To kierownik duchowy, spowiednik, ten, kto żyje obok mnie. Nie tylko działanie w naszym życiu religijnym jest ważne, ale umiejętność słuchania i rozeznawania na modlitwie, w rozmowie z drugim, w trudnej sytuacji

Niedziela, 10 stycznia Mt 4, 12-17. 23-25 Wyrażenie „chrzcić Duchem Świętym” jest nam dobrze znane, ponieważ słyszeliśmy je wiele razy. Ale czy jest dla nas zrozumiałe? Najpierw czym jest chrzest? Dla nas – sakramentem. Jan Chrzciciel z pewnością o sakramencie nie mówił, natomiast chrzcił, czyli obmywał, kąpał zanurzając w wodzie, tych, którzy do niego przychodzili. Gdy więc mówimy o „kąpieli w Duchu Świętym” to posługujemy

Środa, 6 stycznia Mt 2, 1-12 W bogactwie szczegółów tworzących opowiadanie o Mędrcach ze Wschodu warto zwrócić uwagę na termin droga, znaczące pojęcie teologii biblijnej. Podróżni ze Wschodu przebyli drogę prowadzącą do spotkania ze Zbawicielem i drogę powrotną. Ten pierwszy kierunek inspirowany był pragnieniem odnalezienia nowonarodzonego Króla Żydów. To pragnienie z kolei zrodziło się w poszukiwaniu prawdy, w procesie, któremu solidnie oddawali się

Niedziela, 27 grudnia Łk 2, 22-40 Niemowlę Jezus zostało przyniesione do świątyni w Jerozolimie, w przekonaniu Żydów ich świątynia była jedynym miejscem na ziemi, gdzie zamieszkuje Bóg. W scenerii spotkania Symeona z Jezusem i jego proroczych słów, a także obecności oddanej Bogu Anny, ujawnia się – być może – najważniejsza w tym wydarzeniu prawda: Jezus, Boży Syn, po raz pierwszy

Niedziela, 20 grudnia Łk 1, 26-38 Centralnym punktem zwiastowania jest wiadomość, że na świat przyjdzie zapowiedziany przed wiekami i z tęsknotą oczekiwany Zbawiciel, Mesjasz. Będzie nim Boży Syn, zupełnie nieznany dotąd nikomu, nawet tym najbardziej wtajemniczonym w Boże sprawy. Wolą Najwyższego jest, aby Jego Syn, współistotny Ojcu, przyszedł na świat w taki sposób jak człowiek, aby był urodzony

Niedziela, 13 grudnia J 1, 6-8.19-28 Stawiając obok siebie Jezusa i Jana Chrzciciela, dostrzegamy kontrast pomiędzy prorokiem a Tym, który po nim przyszedł, ale to nie powinno przysłonić nam istniejących podobieństw. Głównym z nich jest pełne zaangażowanie w dzieło Boże. Podobnie jak Jezus przyszedł na świat, by w doskonałym posłuszeństwie wypełnić do końca wolę Ojca, tak również Jan Chrzciciel zupełnie i bez reszty realizuje powołanie, którym obdarzył

Niedziela, 6 grudnia Mk 1, 1-8 Na ścieżkach naszego Adwentu nie może zabraknąć Jana Chrzciciela. Chociaż Jan miał mocną osobowością, to nie brakowało mu również wielkiej pokory. Prorok do końca był świadomy swojego zadania i miejsca w historii zbawienia. Umiał pokornie i spokojnie przyjąć status postaci drugorzędnej. Wiedział, że jego misja jest czasowa, że służy wywyższeniu Kogoś innego. Nie zawahał się

Niedziela, 29 listopada Mk 13, 33-37 Rozpoczynamy czas Adwentu. Kolejny raz podejmujemy wysiłek ku nawróceniu, uświadamiając sobie, że przygotowujemy się na spotkanie z przychodzącym na świat Chrystusem. Nie tylko z Tym w tajemnicy Jego narodzenia, lecz przede wszystkim z Tym, który przyjdzie na końcu czasu, który przyjdzie sądzić niebo i ziemię, który przyjdzie jako ostateczny Zwycięzca. Słowo Boże wzywa nas do czuwania. Wczoraj tym wezwaniem zakończyliśmy rok

Niedziela, 22 listopada Mt 25, 31-46 Wizja sądu ostatecznego wiele osób napawa strachem, który niekiedy przeradza się w paniczny lęk. W żadnym wypadku winą za taki stan rzeczy nie można obarczać Jezusa ani Jego Ewangelii. Jeżeli już należałoby wskazać winowajcę, to będzie nim sztuka sakralna, która wiele uwagi poświęca rzeczom ostatecznym, niekiedy nadmiernie akcentując aspekt straszliwej kary za grzechy.