Rozważania nad codzienną Ewangelią

Niedziela, 23 lutego Mt 5, 38-48 Kościół w swoim nauczaniu powraca do tematu wzajemnej miłości. W zeszłym tygodniu czytaliśmy o niej, ale dziś nauka Jezusa wznosi się na jeszcze wyższy poziom. Nic dziwnego. Jeżeli coniedzielną liturgię słowa przyjmujemy jako katechezę formującą nas na drodze chrześcijańskiego życia, to poziom stawianych wymagań musi się podnosić. Według Jezusa należy miłować nie tylko najbliższe osoby, krewnych, przyjaciół czy dobroczyńców, lecz także swoich nieprzyjaciół. Za nich trzeba się

Niedziela, 9 lutego Mt 5, 13-16 Jezus porównuje swoich wyznawców do soli. Podobnie jak ta mineralna przyprawa zmienia smak potrawy, tak również chrześcijanie mają stylem swego życia wnosić pewną nowość w historię świata. Wiadomo, że wystarczy niewielka ilość soli, aby przyprawić nią nieproporcjonalnie większą ilość jedzenia. Tak też jest z tymi, którzy wiernie żyją Ewangelią. Nawet niewielka grupa prawdziwych, radykalnych wyznawców Jezusa na świecie może wpływać na obraz codziennego życia. Dlatego

Niedziela, 2 lutego Łk 2, 22-40 Tematem dominującym w Ewangelii Dzieciństwa Jezusa jest radość. Raduje się Maryja, Elżbieta, Zachariasz, aniołowie, pasterze, a teraz Symeon. Wszyscy wymienieni są ludźmi Boga, to znaczy, że są całkowicie Mu oddani. Ich radość jest szczególna i w każdym wypadku jej źródłem jest Bóg i wypełnianie się Jego woli. Podobnie jest z nami. Życie w łasce, czyste serce, wolne od grzechu, czynią nas ludźmi pogodnymi, o radosnym obliczu. Scena ofiarowania

Niedziela, 26 stycznia Mt 4, 12-23 Na początku okresu zwyczajnego w roku liturgicznym powraca temat królestwa niebieskiego. Jezus przychodząc na świat, zapoczątkował królestwo Boże na ziemi. Swoją nauką i przykładem życia zostawił niejako zarodek tego królestwa. Bo królestwo Boże to nic innego jak królowanie Boga w historii, w ludzkich sercach. Przyjęcie nauki Ewangelii i wierność Jezusowi stwarzają właściwe i potrzebne fundamenty pod królestwo Boże. Jesteśmy powołani do jego budowania. Warunkiem jest nasze nawrócenie,

Niedziela, 19 stycznia J 1, 29-34 Wszystkie ewangelie wspominają Jana Chrzciciela jako poprzednika Jezusa, jako tego, który wskazał na Mesjasza. Wszyscy ewangeliści akcentują jego uniżenie względem Syna Bożego. Jan znał swoje miejsce, swoje zadanie w Bożych planach. Na początku roku liturgicznego, na początku kolejnego etapu naszej chrześcijańskiej formacji wypada właściwie ocenić jego pokorną postawę. W szkole Jezusa tylko pokorni osiągają duchowe wyżyny. Tej pokory ciągle się uczymy. Przykład

Niedziela, 5 stycznia J 1, 1-18 Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. Jedno z najbardziej znanych i najczęściej cytowanych zdań zapisanych w Biblii. Odwołując się do tekstu greckiego, dosłownie należałoby powiedzieć: Słowo rozbiło swój namiot pośród nas. Dosłowność tego wyrażenia dobrze wyczuwał naród starożytnej Palestyny posiadający przecież korzenie koczownicze. Dalej jednak tekst mówi o chwale Słowa, którą oglądali naoczni świadkowie ziemskiego życia Jezusa, a teraz