Rozważania nad codzienną Ewangelią

Niedziela, 15 marca J 4, 5-42 Samarytanka zmieniła swoje życie, stała się zdolna czynić dobro, służyć Bożej sprawie. Wcześniej grzech pozbawiał ją pozytywnej aktywności, ale miała w sobie zarodek zdrowego ducha. To ważny aspekt opisanego wydarzenia. Z nami bywa niekiedy odwrotnie. Ludzie obłożnie chorzy, cierpiący, przykuci na stałe do łóżka bardzo często czynią wiele dobra dla innych. Chodzi przede wszystkim o dobro duchowe, ale nie tylko. I odwrotnie, osoby w pełni zdrowe,

Niedziela, 8 marca Mt 17, 1-9 Wielki Post jest czasem pokuty, ale nie można zatrzymać się jedynie na rozdzieraniu szat i tarzaniu się w popiele. Prawda o naszym zbawieniu, o naszej przynależności do Jezusa nie zmienia się w zależności od okresu liturgicznego. Jest ona zawsze taka sama. Żeby nie zapomnieć o tym, czytamy dziś fragment Ewangelii mówiący o bardzo radosnym wydarzeniu w ziemskim życiu Jezusa. Pan przemienił się na oczach ludzi, uchylił im rąbka rzeczywistości niebiańskiej. Ostatnie słowo

Niedziela, 1 marca Mt 4, 1-11 Jezus przeżył doświadczenie pustyni. Z jednej strony nawiązał do historii swojego narodu, z drugiej natomiast wszedł w życie każdego z nas. Jak czytamy w Ewangelii: kusił Go diabeł. Jezus oparł się pokusom, pokonał kusiciela, ale osobiście doświadczył jadu pokusy, przez co stał się nam jeszcze bardziej bliski jako Ten, który wie i który może nas zrozumieć. Jego zwycięstwo napełnia nadzieją wszystkich kuszonych przez diabła. Surowa sceneria pustyni, dzikie zwierzęta,

Niedziela, 23 lutego Mt 5, 38-48 Kościół w swoim nauczaniu powraca do tematu wzajemnej miłości. W zeszłym tygodniu czytaliśmy o niej, ale dziś nauka Jezusa wznosi się na jeszcze wyższy poziom. Nic dziwnego. Jeżeli coniedzielną liturgię słowa przyjmujemy jako katechezę formującą nas na drodze chrześcijańskiego życia, to poziom stawianych wymagań musi się podnosić. Według Jezusa należy miłować nie tylko najbliższe osoby, krewnych, przyjaciół czy dobroczyńców, lecz także swoich nieprzyjaciół. Za nich trzeba się

Niedziela, 9 lutego Mt 5, 13-16 Jezus porównuje swoich wyznawców do soli. Podobnie jak ta mineralna przyprawa zmienia smak potrawy, tak również chrześcijanie mają stylem swego życia wnosić pewną nowość w historię świata. Wiadomo, że wystarczy niewielka ilość soli, aby przyprawić nią nieproporcjonalnie większą ilość jedzenia. Tak też jest z tymi, którzy wiernie żyją Ewangelią. Nawet niewielka grupa prawdziwych, radykalnych wyznawców Jezusa na świecie może wpływać na obraz codziennego życia. Dlatego

Niedziela, 2 lutego Łk 2, 22-40 Tematem dominującym w Ewangelii Dzieciństwa Jezusa jest radość. Raduje się Maryja, Elżbieta, Zachariasz, aniołowie, pasterze, a teraz Symeon. Wszyscy wymienieni są ludźmi Boga, to znaczy, że są całkowicie Mu oddani. Ich radość jest szczególna i w każdym wypadku jej źródłem jest Bóg i wypełnianie się Jego woli. Podobnie jest z nami. Życie w łasce, czyste serce, wolne od grzechu, czynią nas ludźmi pogodnymi, o radosnym obliczu. Scena ofiarowania