Rozważania nad codzienną Ewangelią

Niedziela, 27 grudnia Łk 2, 22-40 Niemowlę Jezus zostało przyniesione do świątyni w Jerozolimie, w przekonaniu Żydów ich świątynia była jedynym miejscem na ziemi, gdzie zamieszkuje Bóg. W scenerii spotkania Symeona z Jezusem i jego proroczych słów, a także obecności oddanej Bogu Anny, ujawnia się – być może – najważniejsza w tym wydarzeniu prawda: Jezus, Boży Syn, po raz pierwszy wszedł do świątyni. Nie była to jeszcze świątynia chrześcijańska, ale jednak dom Boży. Wtedy

Niedziela, 20 grudnia Łk 1, 26-38 Centralnym punktem zwiastowania jest wiadomość, że na świat przyjdzie zapowiedziany przed wiekami i z tęsknotą oczekiwany Zbawiciel, Mesjasz. Będzie nim Boży Syn, zupełnie nieznany dotąd nikomu, nawet tym najbardziej wtajemniczonym w Boże sprawy. Wolą Najwyższego jest, aby Jego Syn, współistotny Ojcu, przyszedł na świat w taki sposób jak człowiek, aby był urodzony przez kobietę. Nieśmiertelny, wieczny Bóg, przyjmuje na siebie ludzką, śmiertelną naturę. Co za uniżenie

Niedziela, 13 grudnia J 1, 6-8.19-28 Stawiając obok siebie Jezusa i Jana Chrzciciela, dostrzegamy kontrast pomiędzy prorokiem a Tym, który po nim przyszedł, ale to nie powinno przysłonić nam istniejących podobieństw. Głównym z nich jest pełne zaangażowanie w dzieło Boże. Podobnie jak Jezus przyszedł na świat, by w doskonałym posłuszeństwie wypełnić do końca wolę Ojca, tak również Jan Chrzciciel zupełnie i bez reszty realizuje powołanie, którym obdarzył go Bóg. Inne podobieństwa – to pustynia, która nie była obca również Jezusowi, to krytyczny

Niedziela, 6 grudnia Mk 1, 1-8 Na ścieżkach naszego Adwentu nie może zabraknąć Jana Chrzciciela. Chociaż Jan miał mocną osobowością, to nie brakowało mu również wielkiej pokory. Prorok do końca był świadomy swojego zadania i miejsca w historii zbawienia. Umiał pokornie i spokojnie przyjąć status postaci drugorzędnej. Wiedział, że jego misja jest czasowa, że służy wywyższeniu Kogoś innego. Nie zawahał się nawet przez chwilę. W centrum postawił wyłącznie Chrystusa. W niedługim czasie szczerość swojej

Niedziela, 29 listopada Mk 13, 33-37 Rozpoczynamy czas Adwentu. Kolejny raz podejmujemy wysiłek ku nawróceniu, uświadamiając sobie, że przygotowujemy się na spotkanie z przychodzącym na świat Chrystusem. Nie tylko z Tym w tajemnicy Jego narodzenia, lecz przede wszystkim z Tym, który przyjdzie na końcu czasu, który przyjdzie sądzić niebo i ziemię, który przyjdzie jako ostateczny Zwycięzca. Słowo Boże wzywa nas do czuwania. Wczoraj tym wezwaniem zakończyliśmy rok liturgiczny, a dzisiaj znowu od niego rozpoczynamy kolejny etap życia liturgicznego wspólnoty

Niedziela, 22 listopada Mt 25, 31-46 Wizja sądu ostatecznego wiele osób napawa strachem, który niekiedy przeradza się w paniczny lęk. W żadnym wypadku winą za taki stan rzeczy nie można obarczać Jezusa ani Jego Ewangelii. Jeżeli już należałoby wskazać winowajcę, to będzie nim sztuka sakralna, która wiele uwagi poświęca rzeczom ostatecznym, niekiedy nadmiernie akcentując aspekt straszliwej kary za grzechy. Za tym głosem idzie często ludzka wyobraźnia podszyta teologiczną ignorancją. Tymczasem