Rozważania nad codzienną Ewangelią

Niedziela, 13 grudnia J 1, 6-8.19-28 Stawiając obok siebie Jezusa i Jana Chrzciciela, dostrzegamy kontrast pomiędzy prorokiem a Tym, który po nim przyszedł, ale to nie powinno przysłonić nam istniejących podobieństw. Głównym z nich jest pełne zaangażowanie w dzieło Boże. Podobnie jak Jezus przyszedł na świat, by w doskonałym posłuszeństwie wypełnić do końca wolę Ojca, tak również Jan Chrzciciel zupełnie i bez reszty realizuje powołanie, którym obdarzył go Bóg. Inne podobieństwa – to pustynia, która nie była obca również Jezusowi, to krytyczny

Niedziela, 6 grudnia Mk 1, 1-8 Na ścieżkach naszego Adwentu nie może zabraknąć Jana Chrzciciela. Chociaż Jan miał mocną osobowością, to nie brakowało mu również wielkiej pokory. Prorok do końca był świadomy swojego zadania i miejsca w historii zbawienia. Umiał pokornie i spokojnie przyjąć status postaci drugorzędnej. Wiedział, że jego misja jest czasowa, że służy wywyższeniu Kogoś innego. Nie zawahał się nawet przez chwilę. W centrum postawił wyłącznie Chrystusa. W niedługim czasie szczerość swojej

Niedziela, 29 listopada Mk 13, 33-37 Rozpoczynamy czas Adwentu. Kolejny raz podejmujemy wysiłek ku nawróceniu, uświadamiając sobie, że przygotowujemy się na spotkanie z przychodzącym na świat Chrystusem. Nie tylko z Tym w tajemnicy Jego narodzenia, lecz przede wszystkim z Tym, który przyjdzie na końcu czasu, który przyjdzie sądzić niebo i ziemię, który przyjdzie jako ostateczny Zwycięzca. Słowo Boże wzywa nas do czuwania. Wczoraj tym wezwaniem zakończyliśmy rok liturgiczny, a dzisiaj znowu od niego rozpoczynamy kolejny etap życia liturgicznego wspólnoty

Niedziela, 22 listopada Mt 25, 31-46 Wizja sądu ostatecznego wiele osób napawa strachem, który niekiedy przeradza się w paniczny lęk. W żadnym wypadku winą za taki stan rzeczy nie można obarczać Jezusa ani Jego Ewangelii. Jeżeli już należałoby wskazać winowajcę, to będzie nim sztuka sakralna, która wiele uwagi poświęca rzeczom ostatecznym, niekiedy nadmiernie akcentując aspekt straszliwej kary za grzechy. Za tym głosem idzie często ludzka wyobraźnia podszyta teologiczną ignorancją. Tymczasem

Niedziela, 15 listopada Mt 25, 14-30 Talenty zostały rozdane sprawiedliwie, każdemu według jego możliwości. Pierwszy talent, który każdy otrzymuje, to życie, i on jest najważniejszy. Wszystkie następne, cała reszta, opierają się na tym pierwszym. Tak więc trzeci sługa otrzymał tyle samo co pozostali. Żyjąc na tym świecie i rozumiejąc wartość tego daru, można dokonywać niesamowitych rzeczy. Pesymizm, lenistwo, pijaństwo, strach czy przesadna ostrożność to nic innego, jak zakopywanie tego pierwszego, najważniejszego talentu. Tu na ziemi

Niedziela, 8 listopada Mt 25, 1-13 Z pewnością przypowieści o dziesięciu panach nie można pojmować zbyt literalnie, bo wtedy pojawiają się niepotrzebne pytania, np.: dlaczego wszystkie panny posnęły, przecież to oznaczało brak czuwania, albo: dlaczego panny nie chciały podzielić się oliwą z potrzebującymi, przecież to nie po chrześcijańsku, i tak dalej. Nauka przypowieści wskazuje na intelektualne i duchowe zaangażowanie człowieka w sprawy Boże. Boga należy kochać całym swoim sercem, całą duszą, całym umysłem, ze wszystkich sił.