Słowo Boże jest prawdziwym światłem, którego potrzebuje człowiek.
(Benedykt XVI, Posynodalna adhortacja apostolska Verbum Domini, 12)

Komentarze biblijne

Księga Przysłów

Czytanie Ewangelii wg. św. Mateusza

55. Niezbędne pouczenia Mt 10, 24-33 | ks. dr Adam Dynak

Jezus nadal kieruje swoją naukę do apostołów, a więc do  tych  najbliższych Mu kontynuatorów Jego dzieła. W  Jego mowie,  chociaż zachowuje  ona ten sam  co dotychczas ton,  czuje się już mniejsze napięcie  emocjonalne. Nie ma już tak wyakcentowanego motywu prześladowań, jak miało to miejsce do tej pory, choć ciągle jest on jeszcze obecny. Fragment ten zawiera szereg tematów, ważnych dla rozwoju i istnienia królestwa niebieskiego na ziemi. Jest raczej pewne, że tematy te, podjęte przez Jezusa w różnych miejscach

Czytaj więcej »

54. W obliczu realności Mt 10, 16-23 | ks. dr Adam Dynak

Rozesłanie Dwunastu (Mt 10, 5-15) tylko do pewnego stopnia można traktować jako wyprawienie apostołów na swego rodzaju jednorazową praktykę ewangelizacyjną. Wskazania, jakie wtedy otrzymali od Pana, mają znaczenie uniwersalne, aktualne dla przepowiadających Ewangelię i na zawsze są wpisane w życie Kościoła. Potwierdza to dalsza część mowy Jezusa, której zasadniczym tematem jest prześladowanie głosicieli Dobrej Nowiny. Owszem, treść tej nauki  wprost  odnosi się do okresu apostolskiego i czasów bezpośrednio po nim następujących, kiedy Kościół przeżywał szczególny

Czytaj więcej »

53. Misja Dwunastu Mt 10, 5-15 | ks. dr Adam Dynak

Jeżeli  perykopę Mt 10, 1-4 można potraktować jako wprowadzenie do wielkiej mowy Jezusa, to już następująca po niej perykopa stanowi część samej mowy. Jezus wybrał apostołów, ustanowił Dwunastu, i od razu, przynajmniej w relacji ewangelisty, posyła ich głosić królestwo niebieskie. To posłanie jest poprzedzone Jego specjalną nauką, swego rodzaju instrukcją, która z jednej strony była czymś niezbędnym dla początkujących orędowników wielkich spraw Bożych, z drugiej natomiast ukazywała, jak wielką wagę przykładał

Czytaj więcej »

52. Dwunastu apostołów – początek Kościoła Mt 10, 1-4 | ks. dr Adam Dynak

W egzegezie Ewangelii Mateusza rozdział dziesiąty nosi nazwę: mowa Jezusa do apostołów. Przypomnijmy, że w tej Ewangelii znajduje się pięć wielkich mów Jezusa. Pierwsza z nich to Kazanie na Górze (Mt 5 – 7). Mowa do apostołów jest drugą z kolei. Będą jeszcze: mowa w przypowieściach (Mt 13); tak zwana mowa eklezjalna, czyli skierowana do Kościoła (Mt 18), i mowa eschatologiczna (Mt 24 – 25). Kolejny raz spotykamy się z tendencją ewangelisty do tematycznego grupowania materiału. Dotyczy to zarówno działalności Jezusa

Czytaj więcej »

51. Pasterz swojego narodu Mt 9, 35-38 | ks. dr Adam Dynak

Krótka perykopa, kończąca dziewiąty rozdział Ewangelii Mateusza, stanowi swego rodzaju summarium podsumowujące działalność Jezusa. Z podobnymi summariami spotkamy się jeszcze w dalszej lekturze Ewangelii. Ponieważ czymś niemożliwym było opisanie wszystkiego, co uczynił Jezus, dlatego ewangeliści uciekali się do środków literackich, które przynajmniej w jakimś stopniu pozwalały im wyrazić osobę Jezusa, Jego wielkość i zbawcze dzieło. Doskonale wyraża to wypowiedź innego ewangelisty: Jezus jeszcze wiele uczynił, lecz sądzę, że gdyby to wszystko spisano,

Czytaj więcej »

50. Uzdrowienie opętanego Mt 9, 32-34

Krótka perykopa, opowiadająca o uzdrowieniu człowieka opętanego, kończy swoisty maraton relacji na temat cudownych uzdrowień dokonywanych przez Jezusa, opisanych w tej sekcji Ewangelii Mateusza. Owszem, w Pierwszej Ewangelii jeszcze kilka razy spotkamy się z uzdrowicielską działalnością Jezusa czy to w postaci opisu pojedynczych uzdrowień, czy też z sumarycznym ujęciem cudownych interwencji Jezusa wśród ludzi chorych, ale tak skondensowanego materiału dotyczącego uzdrowień, jak ma to miejsce w Mt 8 – 9, więcej w tej Ewangelii nie znajdziemy. W tym kontekście warto jeszcze raz

Czytaj więcej »

Różaniec odmawiany z Biblią – Biblia medytowana z Różańcem

Przesuwanie koralików różańca czy medytacja? Jaka jest i jaka będzie modlitwa chrześcijanina XXI wieku? Ma przynieść wyciszenie i o czyszczenie umysłu czy napełnić ten umysł refleksjami inspirującymi do życia? Są to pytania równie zasadne jak to, co powinna zawierać dobra dieta. Odpowiedź brzmi: wszystko, co potrzebne do życia. Potrzebujemy wyciszenia wewnętrznego gwaru przez zaprzęgnięcie naszych ust, rąk, umysłu do młyna mielącego formuły modlitewne. Potrzebujemy refleksji nad wskazaniami, jakie daje nam Bóg. Potrzebujemy obcowania z Bogiem, skupionego na samej Jego obecności.
Różaniec angażuje modlącego się na każdym poziomie, w każdym aspekcie jego osoby. Daje czas i możliwość, by przejść od modlitwy ustnej przez medytację do stanu, w którym dusza gotowa jest na spotkanie ze swym Panem i Zbawcą. Musi być jednak dobrze przygotowana. Dlatego proponujemy rozważania tajemnic różańcowych, które pomogą – odczytane przed odmówieniem każdej z nich – wykorzystać w pełni bogactwo, doświadczenie religijne, które ofiarowuje nam różaniec.
Ćwiczenie medytacyjne do lectio divina »