Po wskazaniach, jaka powinna być modlitwa, a ściślej mówiąc, jak nie należy się modlić, Jezus uczy konkretnej modlitwy będącej zwróceniem się człowieka do Boga. Tradycja Kościoła nazywa tę modlitwę Ojcze nasz od rozpoczynających ją słów lub Modlitwą Pańską, przyjmując nazwę od jej Autora. Paralelny tekst takiej modlitwy przekazał nam również św. Łukasz (Łk 11, 1-4). Treść modlitwy zasadniczo jest
Znajdujemy się w części Kazania na Górze poruszającej temat szczerości postępowania, przede wszystkim przed Bogiem, ale również przed ludźmi i względem siebie samego. Jeżeli czynienie dobra w życiu domaga się właściwie pojętej dyskrecji, o czym była mowa w poprzedniej perykopie, to tym bardziej modlitwa, jako rozmowa z Bogiem, potrzebuje jeszcze większej tajemniczości, wręcz intymności. Wszelka ostentacyjność czy teatralność niszczy ją w zarodku. Jezus, sprzeciwiając
Ponad połowę szóstego rozdziału swej Ewangelii święty Mateusz poświęcił postawom nazywanym w terminologii chrześcijańskiej głównymi uczynkami chrześcijańskimi. Chodzi o miłosierdzie wobec potrzebujących, modlitwę i praktykę postu. Liturgia słowa Środy Popielcowej ujmuje w jedną całość wszystkie te wartości, pomimo iż Jezus traktuje każdą z nich oddzielnie. W naszych rozważaniach również podejmiemy osobno każdy z trzech tematów, mając jednak na uwadze, że należy
Nauka na temat miłości nieprzyjaciół stanowi szóstą i ostatnią w szeregu antytetycznych wypowiedzi Pana Jezusa w Kazaniu na Górze. Wypowiedź ta posiada tę samą strukturę co poprzednie, jednak pod pewnym względem różni się od nich. O ile pierwsze cztery antytezy odnosiły się do przykazań Dekalogu, a piąta do nauki zawartej w księgach Prawa Starego Testamentu, o tyle ostatnia z nich nie wiąże się już tak ściśle z treściami zapisanymi w Biblii.
O ile dotychczasowe antytetyczne wypowiedzi Jezusa dotyczyły niektórych przykazań Dekalogu, o tyle piąta antyteza w Jezusowym Kazaniu na Górze, dotycząca prawa odwetu, nie posiada bezpośredniego związku z treścią Dekalogu. Owszem, wypowiedź Jezusa rozpoczyna się od dosłownego cytatu jednego ze szczegółowych przepisów wynikających z Przymierza na Synaju (Wj 21,24), który powtarza się w innych miejscach Pięcioksięgu (Kpł 24,20; Pwt 19,21), ale przepis ten zawsze
W nauczaniu Jezusa, zredagowanym przez św. Mateusza Ewangelistę jako Kazanie na Górze, znalazła swoje miejsce także kwestia przysięgania, ujęta w konwencji kolejnej antytezy. Z łatwością możemy dostrzec, że dotychczas w swoich antytetycznych wypowiedziach Zbawiciel, postępuje trzymając się porządku Dekalogu, poczynając od przykazania Nie zabijaj, z pominięciem jednak przykazania Nie kradnij. Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak jest. W dotychczasowych antytezach Jezus starał się przekroczyć
Kolejna antyteza w Jezusowym Kazaniu na Górze dotyczy rozwodów. Wiele edycji Pisma Świętego łączy w jedną perykopę wypowiedź Jezusa odnoszącą się do szóstego przykazania i naukę na temat rozwodów ze względu na pokrewieństwo tematyczne. Jednak są to dwie autonomiczne wypowiedzi Jezusa, dlatego w naszych rozważaniach traktujemy je oddzielnie. Temat rozwodów zostanie o wiele szerzej poruszony w tej Ewangelii w 19,1-12. Świadczy to o tym, jak żywa była ta kwestia
W naszym pielgrzymowaniu po ścieżkach Kazania na Górze spotykamy kolejną antytezę w nauczaniu Jezusa dotyczącą przykazania Nie dopuścisz się cudzołóstwa. Podobnie jak w przypadku przykazania Nie zabijaj, tak i tutaj Jezus, wychodząc od powszechnie panującej jego recepcji, poszerza znaczenie przykazania o sferę ducha i godności człowieka oraz daje własną, jednoznaczną wykładnię tego zagadnienia. Tematowi cudzołóstwa Stary Testament poświęca stosunkowo wiele uwagi. Szczególnie prawodawstwo
Znajdujemy się wciąż w obszarze zbioru wypowiedzi Jezusa nazywanego Kazaniem na górze. O ile poprzednią wypowiedź Mesjasza (Mt 5,17-20) można by potraktować jako deklarację odnoszącą się do Jego postawy względem starotestamentalnego Prawa, o tyle interesująca nas obecnie perykopa stanowi praktyczne zastosowanie tej wypowiedzi wobec z jednej strony konkretnego przykazania Dekalogu, z drugiej natomiast do znanych sytuacji życiowych. Rozważana perykopa rozpoczyna szereg
Ustosunkowanie się Jezusa do Prawa Mojżeszowego posiada szczególne znaczenie w kontekście pierwszego zbioru mów Jezusa w Ewangelii Mateusza, jeżeli przyjmujemy, że Kazanie na Górze stanowi statuty, swoistą konstytucję dla realizującego się na ziemi Królestwa niebieskiego i funkcjonującego w jego ramach Kościoła. Z jednej strony wypowiedź Zbawiciela wskazuje na Jego więź z tradycją religijną Izraela, która była Mu bliska ze względu na pochodzenie narodowościowe, z drugiej natomiast
