W układzie Jezusowych przypowieści (Mt 13) spotykamy ciekawy zabieg taktyczny. Ma on związek z naszym fragmentem, swoistą introdukcją wyjaśniającą zasadność nauczania ludzi w formie przypowieści. Jest to introdukcja różniąca się od tej, którą poznaliśmy w początkowych wersetach tego rozdziału (Mt 13, 1-3) jako komentarz ewangelisty. Introdukcja, o której teraz mówimy, jest autorstwa…
Gdyby ktoś przeprowadził ankietę i na jej podstawie stworzył ranking najbardziej znanych i popularnych przypowieści ewangelicznych, z pewnością pierwsze miejsce przypadłoby przypowieści o miłosiernym ojcu, często błędnie nazywanej przypowieścią o marnotrawnym synu (Łk 15, 11-32). Wysoką pozycję w tym hipotetycznym rankingu zajęłaby również przypowieść o siewcy, obecna we wszystkich ewangeliach synoptycznych (Mk…
W naszym wędrowaniu po kartach Ewangelii Mateusza spotykamy kolejną wielką mowę Jezusa. Jak już wiemy, takich mów w Ewangelii Mateusza jest pięć. Dotychczas rozważaliśmy dwie z nich: Kazanie na Górze (Mt 5 – 7) i Mowę do apostołów (Mt 10). Niemal cały rozdział trzynasty stanowi zbiór przypowieści Jezusa wraz z ich wyjaśnieniem…
Ostatnia perykopa Mt 12 może powodować wrażenie, iż pełni rolę zamykającą i jednocześnie rozwiązującą akcję wydarzeń tego rozdziału. Krewni Jezusa przerwali Jego dysputy z otoczeniem. Jezus, spotykając się z nimi, zmienił adresata nauczania. Taka interpretacja nie jest jednak właściwa. Przeczy jej wypowiedź Jezusa, w której jednoznacznie zdefiniował On swój stosunek do krewnych.…
Początkowo można odnieść wrażenie, że interesująca nas perykopa nie bardzo wpisuje się w tok narracji i niezbyt wyraziście wiąże się z wydarzeniami ją poprzedzającymi, jak i następującymi tuż po niej. W Ewangelii Łukasza paralelny tekst występuje bezpośrednio po perykopie, w której oskarża się Jezusa o więź z Belzebubem. Wydaje się, że taka…
Dwunasty rozdział Ewangelii Mateusza wyróżnia się bogactwem treści i ambiwalencją tematyczną: od Belzebuba i demonów do Ducha Świętego, od tłumu zwolenników Jezusa do szukania sposobu likwidacji niewygodnego Nauczyciela, od uzdrawiania ludzi do nazywania ich potomstwem żmijowym. Kolejna perykopa uzupełnia ten repertuar. Otóż w miejsce rywalizacji złodzieja z gospodarzem, którego dom przyszedł ograbić,…
Tematyka kolejnego fragmentu podąża drogą dwóch poprzednich. Co prawda, nie ma w nim ani słowa o Belzebubie, demonach, Duchu Świętym, ale Jezus kontynuuje wykład na temat źródeł bezbożnego zachowania człowieka. Tym razem akcent pada na język, na wypowiadane w codziennym życiu słowa. Swoją naukę Jezus rozpoczął od przytoczenia pewnego porównania ze świata…
Biblia jest Bożym słowem, a jest to słowo o niepojętej mądrości, nieprzebranej głębi, tajemniczej świętości. Z tego jednak często wynika niezrozumiałość jej tekstu. Zawartość Pisma Świętego jest więc trudna do przyswojenia. Owszem, są fragmenty, które od razu przy pierwszej lekturze wydają się mówić „wszystko”, radują, wprowadzają w stan egzaltacji… Zasadniczo jednak lektura…
W komentarzach i opracowaniach tekstów biblijnych autorzy bardzo często podają strukturę literacką danego fragmentu, wydzielenie jej zalicza się do najważniejszych elementów pracy naukowej nad Biblią. My w naszych rozważaniach nie zajmujemy się tego rodzaju analizą słowa Bożego. Nie ignorujemy metodologii naukowej egzegezy, ale naszemu pochylaniu się nad świętym tekstem przyświeca inny cel,…
W kompozycji Ewangelii Mateusza znalazło się miejsce na swoiste summaria. Ewangelista zatrzymuje tok narracji, by w kliku zdaniach nie tyle podsumować działalność Jezusa, co objąć dosyć szeroki zakres dokonań Mesjasza. Mówi wtedy o wielkich tłumach, licznych cudach, charakterystycznych przemieszczeniach Jezusa. Dla uzyskania zamierzonego rezultatu przywołuje także cytaty biblijne, rzucające światło na boskie…
