Category: Aktualności

Rozdział dwunasty Ewangelii Mateusza nie stanowi tak zblokowanego tematycznie materiału, jak ma to miejsce w rozdziałach poświęconych wielkim mowom Jezusa, niemniej jednak można w nim zauważyć pewne pogrupowanie tematów. Pierwsza i druga perykopa poświęcone są właściwemu rozumieniu szabatu. W dalszej części spotkamy kilka fragmentów podejmujących temat grzechu przeciw Duchowi Świętemu, a po nich dwa urywki  dotyczące  grzechu i nawrócenia. Nawet te urywki, które

Jezus zwraca się do otaczających Go ludzi. Po pełnej uwielbienia modlitwie do Ojca kieruje swoją uwagę na człowieka. Ten swoisty dyptych mógłby obrazować dwa przykazania: miłości Boga i miłości bliźniego, nierozłączne, choć występujące w ściśle określonej kolejności i hierarchii znaczenia. Niektóre wydania Biblii łączą te dwa fragmenty w jedną perykopę (np. Biblia Tysiąclecia). Wydaje się, że ich rozłączność jest bardziej prawidłowa, bo akcentuje

Treść perykopy różni się wyraźnie od poprzednich perykop jedenastego rozdziału  odmienną tonacją.  O ile wcześniej Jezus krytykował, żalił się, smucił, o tyle teraz pełen radości, wręcz egzaltacji, zwraca się do Ojca Niebieskiego. Interesujący nas fragment zasługuje na dodatkową uwagę z tej przyczyny, że stanowi dosyć rzadki przykład otwartej, publicznej modlitwy Jezusa. Owszem, ewangelista Jan podaje wiele przykładów takiej

Przy lekturze każdego fragmentu Pisma Świętego należy zwrócić uwagę na kontekst przedstawionego wydarzenia, a może on być wieloraki: historyczny, geograficzny, społeczny, kulturowy, okolicznościowy, sytuacyjny, wreszcie literacki, teologiczny i biblijny. Wymieniliśmy najważniejsze z możliwych, choć z pewnością można by znaleźć ich jeszcze więcej. Nie zawsze trzeba korzystać z wszystkich rodzajów kontekstu. Perykopa, którą obecnie  rozważamy, stanowi dobry przykład do zastosowania w jej

Ten krótki fragment powiązany jest tematycznie z poprzednim (Mt 11, 7-17) poprzez nawiązanie do Jana Chrzciciela, ale tylko pośrednio. Jego zasadniczym tematem są ludzie, z którymi Jezus spotykał się w czasie swojej ziemskiej działalności, ich reakcja na wydarzenia zbawcze związane z Jezusem i  Jego poprzednikiem. Pomimo iż sąd Jezusa o tych  ludziach  jest dosyć krytyczny, nie odczuwa się w Jego słowach jakiegoś wielkiego ładunku emocji.

Dotychczas w naszych rozważaniach zasadniczo trzymaliśmy się porządku perykop wyznaczonych przez edycję tak zwanej Biblii Paulistów. W tym przypadku odstąpimy od tej zasady, skupiając się nad nieco krótszym fragmentem, niż chce tego wspomniane wydanie Pisma Świętego (Mt 11, 7-19). Wydaje się, że o ile początek proponowanej nam perykopy odnosi się wprost do  Jana Chrzciciela, o tyle końcowe wersety, chociaż wspominają tę postać,

Znaczna część jedenastego rozdziału Ewangelii Mateusza – ponad połowa – poświęcona jest osobie Jana Chrzciciela. Pierwsze dwie perykopy dotyczą wprost tej postaci, a trzecia wyraźnie nawiązuje do jego osoby i działalności. Po raz ostatni ewangelista wspomniał Jana Chrzciciela w związku z rozpoczęciem publicznej działalności Jezusa, informując, że uwięzienie Chrzciciela dało początek wystąpieniu Jezusa (Mt 4, 12.17). O samym aresztowaniu