Category: Aktualności

W komentarzach i opracowaniach tekstów biblijnych autorzy bardzo często  podają strukturę literacką danego fragmentu, wydzielenie jej zalicza się do najważniejszych elementów pracy naukowej nad Biblią. My w naszych rozważaniach nie zajmujemy się tego rodzaju analizą słowa Bożego. Nie ignorujemy  metodologii naukowej egzegezy, ale naszemu pochylaniu się nad świętym tekstem przyświeca inny cel, który niekoniecznie wymaga dzielenia interesującego nas fragmentu na części. Tym

W kompozycji Ewangelii Mateusza znalazło się miejsce na swoiste summaria.  Ewangelista zatrzymuje tok narracji, by w kliku zdaniach nie tyle  podsumować  działalność Jezusa, co objąć dosyć szeroki  zakres dokonań Mesjasza. Mówi wtedy o wielkich tłumach, licznych cudach, charakterystycznych przemieszczeniach Jezusa. Dla uzyskania zamierzonego rezultatu przywołuje także cytaty biblijne, rzucające światło na boskie posłannictwo Jezusa. W podobny sposób postępują też

Pozostajemy nadal w kręgu tematyki dotyczącej szabatu. Akcja wydarzeń  toczy się tego samego dnia co w poprzednim fragmencie, tyle tylko, że przenosi się z pól obsianych zbożem do synagogi. Zapewne Jezus czynił zadość tradycji uczęszczania do synagogi w każdy szabat (zob. Łk 4, 16). Tym razem jednak nie skończyło się  tylko na czytaniu Pisma i komentowaniu jego treści. Przyjście Pana na synagogalną służbę

Rozdział dwunasty Ewangelii Mateusza nie stanowi tak zblokowanego tematycznie materiału, jak ma to miejsce w rozdziałach poświęconych wielkim mowom Jezusa, niemniej jednak można w nim zauważyć pewne pogrupowanie tematów. Pierwsza i druga perykopa poświęcone są właściwemu rozumieniu szabatu. W dalszej części spotkamy kilka fragmentów podejmujących temat grzechu przeciw Duchowi Świętemu, a po nich dwa urywki  dotyczące  grzechu i nawrócenia. Nawet te urywki, które

Jezus zwraca się do otaczających Go ludzi. Po pełnej uwielbienia modlitwie do Ojca kieruje swoją uwagę na człowieka. Ten swoisty dyptych mógłby obrazować dwa przykazania: miłości Boga i miłości bliźniego, nierozłączne, choć występujące w ściśle określonej kolejności i hierarchii znaczenia. Niektóre wydania Biblii łączą te dwa fragmenty w jedną perykopę (np. Biblia Tysiąclecia). Wydaje się, że ich rozłączność jest bardziej prawidłowa, bo akcentuje