Znaczna część jedenastego rozdziału Ewangelii Mateusza – ponad połowa – poświęcona jest osobie Jana Chrzciciela. Pierwsze dwie perykopy dotyczą wprost tej postaci, a trzecia wyraźnie nawiązuje do jego osoby i działalności. Po raz ostatni ewangelista wspomniał Jana Chrzciciela w związku z rozpoczęciem publicznej działalności Jezusa, informując, że uwięzienie Chrzciciela dało początek wystąpieniu Jezusa (Mt 4, 12.17). O samym aresztowaniu

Ostatni fragment mowy do apostołów odbiega w swojej tonacji od poprzednich wypowiedzi Jezusa. W tych wersetach nie znajdujemy już ostrzeżeń ani gróźb. Perykopa w całości zdominowana jest obietnicami Jezusa, lecz nie tylko dla tych, którzy w Niego uwierzyli i w Jego imieniu będą głosili słowo i czynili dobro, ale również – a może przede wszystkim – dla adresatów Dobrej Nowiny. Jezus nieustannie podkreśla swoją łączność z Ojcem.

Dalsza część mowy Jezusa skierowanej do apostołów stanowi kontynuację wcześniejszych tematów, takich jak: konflikty i prześladowania z powodu wiary w Jezusa, oraz radykalna wierność wobec Niego. Interesująca nas perykopa nie tylko podejmuje te idee, ale jeszcze bardziej je pogłębia, obrazuje, wreszcie radykalizuje. Zauważamy też, że nauka Jezusa coraz wyraźniej zmierza do ogłoszenia nagrody dla tych, którzy poświęcili Mu swoje życie. W pełni zostanie to powiedziane w końcowym