W komentarzach i opracowaniach tekstów biblijnych autorzy bardzo często  podają strukturę literacką danego fragmentu, wydzielenie jej zalicza się do najważniejszych elementów pracy naukowej nad Biblią. My w naszych rozważaniach nie zajmujemy się tego rodzaju analizą słowa Bożego. Nie ignorujemy  metodologii naukowej egzegezy, ale naszemu pochylaniu się nad świętym tekstem przyświeca inny cel, który niekoniecznie wymaga dzielenia interesującego nas fragmentu na części. Tym razem jednak spróbujemy popatrzeć … Zobacz cały tekst >>

W kompozycji Ewangelii Mateusza znalazło się miejsce na swoiste summaria.  Ewangelista zatrzymuje tok narracji, by w kliku zdaniach nie tyle  podsumować  działalność Jezusa, co objąć dosyć szeroki  zakres dokonań Mesjasza. Mówi wtedy o wielkich tłumach, licznych cudach, charakterystycznych przemieszczeniach Jezusa. Dla uzyskania zamierzonego rezultatu przywołuje także cytaty biblijne, rzucające światło na boskie posłannictwo Jezusa. W podobny sposób postępują też pozostali ewangeliści. Pierwsza część … Zobacz cały tekst >>

Pozostajemy nadal w kręgu tematyki dotyczącej szabatu. Akcja wydarzeń  toczy się tego samego dnia co w poprzednim fragmencie, tyle tylko, że przenosi się z pól obsianych zbożem do synagogi. Zapewne Jezus czynił zadość tradycji uczęszczania do synagogi w każdy szabat (zob. Łk 4, 16). Tym razem jednak nie skończyło się  tylko na czytaniu Pisma i komentowaniu jego treści. Przyjście Pana na synagogalną służbę Bożą zaowocowało wypowiedzią, która na zawsze … Zobacz cały tekst >>

Rozdział dwunasty Ewangelii Mateusza nie stanowi tak zblokowanego tematycznie materiału, jak ma to miejsce w rozdziałach poświęconych wielkim mowom Jezusa, niemniej jednak można w nim zauważyć pewne pogrupowanie tematów. Pierwsza i druga perykopa poświęcone są właściwemu rozumieniu szabatu. W dalszej części spotkamy kilka fragmentów podejmujących temat grzechu przeciw Duchowi Świętemu, a po nich dwa urywki  dotyczące  grzechu i nawrócenia. Nawet te urywki, które wydają się … Zobacz cały tekst >>

Jezus zwraca się do otaczających Go ludzi. Po pełnej uwielbienia modlitwie do Ojca kieruje swoją uwagę na człowieka. Ten swoisty dyptych mógłby obrazować dwa przykazania: miłości Boga i miłości bliźniego, nierozłączne, choć występujące w ściśle określonej kolejności i hierarchii znaczenia. Niektóre wydania Biblii łączą te dwa fragmenty w jedną perykopę (np. Biblia Tysiąclecia). Wydaje się, że ich rozłączność jest bardziej prawidłowa, bo akcentuje dwa odrębne … Zobacz cały tekst >>

Treść perykopy różni się wyraźnie od poprzednich perykop jedenastego rozdziału  odmienną tonacją.  O ile wcześniej Jezus krytykował, żalił się, smucił, o tyle teraz pełen radości, wręcz egzaltacji, zwraca się do Ojca Niebieskiego. Interesujący nas fragment zasługuje na dodatkową uwagę z tej przyczyny, że stanowi dosyć rzadki przykład otwartej, publicznej modlitwy Jezusa. Owszem, ewangelista Jan podaje wiele przykładów takiej modlitwy Jezusa, ale w tradycji synoptycznej stanowi … Zobacz cały tekst >>

Przy lekturze każdego fragmentu Pisma Świętego należy zwrócić uwagę na kontekst przedstawionego wydarzenia, a może on być wieloraki: historyczny, geograficzny, społeczny, kulturowy, okolicznościowy, sytuacyjny, wreszcie literacki, teologiczny i biblijny. Wymieniliśmy najważniejsze z możliwych, choć z pewnością można by znaleźć ich jeszcze więcej. Nie zawsze trzeba korzystać z wszystkich rodzajów kontekstu. Perykopa, którą obecnie  rozważamy, stanowi dobry przykład do zastosowania w jej interpretacji tylko niektórych z przytoczonych możliwości … Zobacz cały tekst >>

Ten krótki fragment powiązany jest tematycznie z poprzednim (Mt 11, 7-17) poprzez nawiązanie do Jana Chrzciciela, ale tylko pośrednio. Jego zasadniczym tematem są ludzie, z którymi Jezus spotykał się w czasie swojej ziemskiej działalności, ich reakcja na wydarzenia zbawcze związane z Jezusem i  Jego poprzednikiem. Pomimo iż sąd Jezusa o tych  ludziach  jest dosyć krytyczny, nie odczuwa się w Jego słowach jakiegoś wielkiego ładunku emocji. Jest to raczej … Zobacz cały tekst >>

Dotychczas w naszych rozważaniach zasadniczo trzymaliśmy się porządku perykop wyznaczonych przez edycję tak zwanej Biblii Paulistów. W tym przypadku odstąpimy od tej zasady, skupiając się nad nieco krótszym fragmentem, niż chce tego wspomniane wydanie Pisma Świętego (Mt 11, 7-19). Wydaje się, że o ile początek proponowanej nam perykopy odnosi się wprost do  Jana Chrzciciela, o tyle końcowe wersety, chociaż wspominają tę postać, to jednak podejmują już … Zobacz cały tekst >>

Znaczna część jedenastego rozdziału Ewangelii Mateusza – ponad połowa – poświęcona jest osobie Jana Chrzciciela. Pierwsze dwie perykopy dotyczą wprost tej postaci, a trzecia wyraźnie nawiązuje do jego osoby i działalności. Po raz ostatni ewangelista wspomniał Jana Chrzciciela w związku z rozpoczęciem publicznej działalności Jezusa, informując, że uwięzienie Chrzciciela dało początek wystąpieniu Jezusa (Mt 4, 12.17). O samym aresztowaniu Jana, o jego przyczynie, Mateusz … Zobacz cały tekst >>