Czymś niezwykle wyjątkowym w Jezusowych przypowieściach  jest zwięzłe i trafne ujęcie tematu. Owszem, Jezus niekiedy wygłaszał dłuższe przypowieści, z którymi jeszcze się spotkamy podczas lektury naszej Ewangelii, ale  umiał też wyrazić bogactwo treści w bardzo krótkich opowiadaniach Do takich należą przypowieści o skarbie ukrytym w polu i drogocennej perle. Chociaż zazwyczaj występują one razem jako ta sama jednostka tekstu, to i tak wspólnie zajmują jedynie trzy … Zobacz cały tekst >>

Przypowieść o pszenicy i chwaście, podobnie jak o siewcy (Mt 13, 3-9), została wyjaśniona  przez Jezusa. Różnica polega na tym, że pierwsza była wyjaśniona z inicjatywy samego Jezusa, natomiast przypowieść o pszenicy i chwaście  na prośbę uczniów. Ponadto wydaje się, że wyjaśnienie tej przypowieści nie jest tak bogate w szczegóły, jak pierwszej.  Lektura naukowych komentarzy biblijnych pokazuje, że wyjaśnienia przypowieści wzbudzają czujność niektórych egzegetów. Od razu dopatrują się  w tym interwencji pierwszych chrześcijan … Zobacz cały tekst >>

Mowa Jezusa w przypowieściach dostarcza nam kolejne dwa obrazy, które choć są różne co do treści, to jednak zmierzają do tego samego celu. Z tego powodu większość edycji biblijnych zamieszcza je jako nierozdzielną jednostkę tekstu, aczkolwiek nie jest to stałą regułą (wyjątek stanowi np. Biblia Warszawsko-Praska). Przypowieści o ziarnie gorczycy i o zakwasie chlebowym, bo o nich mówimy, ukazują dynamikę królestwa niebieskiego. Najpierw Jezus, pozostając  przy temacie siewu, … Zobacz cały tekst >>

Repertuar Mt 13  rozpoczyna się przypowieściami o ziarnie. Najpierw ta o siewcy  i jej wyjaśnienie, a potem o dobrym ziarnie i chwaście rosnących na jednym polu, również wyjaśnionych. Będzie jeszcze przypowieść o ziarnie gorczycy.  W istocie rzeczy w pierwszej i drugiej chodzi bardziej o siewcę niż o ziarno. Wygłoszone przypowieści pokazują, jak bliska Jezusowi była rzeczywistość  galilejskiej wsi i praca jej mieszkańców. Głosząc ideę królestwa Bożego na ziemi, Pan jednocześnie … Zobacz cały tekst >>

W naszej lekturze Ewangelii Mateusza ponownie spotykamy się z przypowieścią o siewcy. Jezus opowiedział przypowieść (Mt 13, 3-9), ale nie opatrzył jej żadnym wyjaśnieniem. W narracji Ewangelii bezpośrednio po niej następuje wypowiedź, w której Jezus tłumaczy ogólny sens nauczania w przypowieściach i dopiero po tym wprowadzeniu  rozpoczyna wyjaśnianie opowiedzianej wcześniej przypowieści. Niektórzy egzegeci twierdzą, że to wyjaśnienie nie pochodzi od Jezusa, ale jest tworem pierwszych chrześcijan. Według takich kryteriów autorstwo wielu fragmentów … Zobacz cały tekst >>

W układzie Jezusowych przypowieści (Mt 13) spotykamy ciekawy zabieg taktyczny. Ma  on związek z naszym fragmentem, swoistą introdukcją wyjaśniającą zasadność nauczania ludzi w formie przypowieści. Jest to introdukcja różniąca się od tej, którą  poznaliśmy w początkowych wersetach tego rozdziału (Mt 13, 1-3) jako komentarz ewangelisty.  Introdukcja, o której teraz mówimy, jest autorstwa Jezusa. Ciekawa rzecz, że nie występuje ona na początku rozdziału, ale właśnie w tym miejscu po przytoczeniu … Zobacz cały tekst >>

Gdyby ktoś przeprowadził ankietę i na jej podstawie stworzył ranking najbardziej znanych i popularnych przypowieści ewangelicznych, z pewnością pierwsze miejsce przypadłoby przypowieści o miłosiernym ojcu, często błędnie nazywanej przypowieścią o marnotrawnym synu (Łk 15, 11-32). Wysoką  pozycję w tym hipotetycznym rankingu zajęłaby również przypowieść o siewcy, obecna we wszystkich ewangeliach synoptycznych (Mk 4, 1-9; Łk 8, 4-8). Jednym z powodów jej popularności może być fakt, że właśnie … Zobacz cały tekst >>

W naszym wędrowaniu po kartach Ewangelii Mateusza spotykamy kolejną wielką mowę Jezusa. Jak już wiemy, takich mów w Ewangelii Mateusza jest pięć. Dotychczas rozważaliśmy dwie z nich: Kazanie na Górze (Mt 5 – 7) i Mowę do apostołów (Mt 10). Niemal cały rozdział trzynasty stanowi zbiór przypowieści Jezusa wraz z ich wyjaśnieniem i w nomenklaturze biblistycznej nazywany jest Mową w przypowieściach. Podobnie jak  pozostałe kazania Jezusa, … Zobacz cały tekst >>

Ostatnia perykopa Mt 12 może powodować wrażenie, iż pełni rolę zamykającą i jednocześnie rozwiązującą akcję wydarzeń tego rozdziału. Krewni Jezusa przerwali Jego dysputy z otoczeniem. Jezus, spotykając się z nimi, zmienił adresata nauczania. Taka interpretacja nie jest jednak właściwa. Przeczy jej wypowiedź Jezusa, w której jednoznacznie zdefiniował On swój stosunek do krewnych. W tym kontekście nasza perykopa nabiera znaczenia poprzez występujący w niej termin … Zobacz cały tekst >>

Początkowo można odnieść wrażenie, że interesująca nas perykopa nie bardzo wpisuje się w tok narracji i niezbyt wyraziście wiąże się z wydarzeniami ją poprzedzającymi, jak i następującymi tuż po niej. W Ewangelii Łukasza paralelny tekst występuje bezpośrednio po perykopie, w której oskarża się Jezusa o więź z Belzebubem. Wydaje się, że taka kolejność zdarzeń lepiej wyraża jedność kontekstualną. Powyższe zastrzeżenia tracą jednak siłę argumentacji, gdy dany fragment powiążemy z kontekstem całego … Zobacz cały tekst >>